آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هفتاد و سه – بر ضمره
از امام باقر (علیه‌السلام) روایت شده است که: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) فرمود: مرگ ناگهانی تخفیفی بر مؤمن است و افسوس خوردنی بر کافر و مؤمن می‌شناسد غسل دهنده و حمل کننده‌اش را. پس اگر او را نزد پروردگارش خیری باشد، می‌خواهد از حمل کننده‌اش عجله کردن در مورد او را و اگر غیر از آن باشد، از آنها می‌خواهد که در مورد او کوتاهی کنند.

ضمره بن سمره گفت: ای علی، اگر آنگونه باشد که می‌گویی، از تابوت بر می‌جست. پس خندید و دیگران را خنداند. امام سجاد (علیه‌السلام) فرمود:

اَللّٰهُمَّ اِنْ کَانَ ضَمْرَهُ بْنُ سَمْرَهَ ضَحِکَ وَاَضْحَکَ مِنْ حَدِیثِ رَسُولِ اللّٰهِ فَخُذْەُ اَخْذَ اٰسِفٍ.

خداوندا اگر ضمره بن سمره خندیده و خندانیده از حدیث رسول خدا، پس او را بگیر گرفتـن به خشم آمده‌ای.

دعای هفتاد و دو – بر عبیداللّٰه بن زیاد لَعَنَهُ اللّٰه
مدائنی از رجالش روایت کرد: که مختار بن ابی عبید ثقفی در کوفه قیام کرد. پس سـر ابن زیاد را نزد حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) فرستاد. اتفاقاً هنگامی آن را بر آن حضـرت وارد نـمودند که وی ناهار می‌خورد. پس حضـرت فرمود: مرا بر ابن زیاد لعنه اللّٰه وارد کردند. در حالی که وی ناهار می‌خورد و سـر پدرم در برابرش بود. پس گفتم:

اَللّٰهُمَّ لاٰتُـمِتْنِی حَتّٰى تُرِیَنِی رَأْسَ ابْنِ زِیٰادٍ وَاَنَا اَتَغَدّىٰ.

دعای هفتاد و یک – بر حرمله بن کاهل لَعَنَهُ اللّٰه
از منهال بن عمرو روایت شده است که گفت: هنگام بازگشت از مکه، بر امام علی بن الحسین (علیهماالسلام) وارد شدم، پس به من فرمود: ای منهال! حرمله بن کاهل اسدی چه شد؟ گفتم: او را دیدم که در کوفه زنده بود. حضـرت دو دست خود را بالا برد و فرمود:

اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ، اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ، اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ، اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ النّٰارِ.

خداوندا، داغی آهن را به او بچشان، خداوندا حرارت آهن را به او بچشان، خداوند سوزندگی آهن را به او بچشان، خداوندا داغی آتش را به او بچشان.

دعای هفتاد – بر مردم شام
اَللّٰهُمَّ اِنَّکَ قَدْ نَدَبْتَ إِلیٰ فَضْلِکَ، وَاَمَرْتَ بِدُعَائِکَ، وَضَمِنْتَ الْاِجَابَهَ لِدُعَاتِکَ، وَلَمْ یَخِبْ مَنْ فَزِعَ اِلَیْکَ بِرَغْبَتِهِ، اَوْ قَصَدَکَ بِحَاجَتِهِ وَلَمْ یَرْجِعْ مِنْکَ الطّٰالِبُ صِفْراً مِنْ عَطَائِکَ، وَلاٰ خَائِباً مِنْ مَوٰاهِبِکَ، وَاَیُّ رٰاجٍ اَمَّکَ فَلَمْ یَجِدْکَ قَرِیباً، وَاَیُّ وٰافِدٍ وَفَدَ اِلَیْکَ فَاقْتَطَعَتْهُ عَوٰائِقُ الرَّدِّ دُونَکَ، بَلْ اَیُّ مُسْتَنْبِطٍ لِمَزِیدِکَ اَکْدىٰ دُونَ اسْتِمَاحَهِ سِجَالِ نِعْمَتِکَ؟!

خداوندا، تو مردم را به سوی فضل خویش دعوت نـمودی، و دستور دادی که تو را بخوانند، و ضمانت کردی اجابت را برای دعا کنندگانت و ناامید نگشت هر کس که به رغبت سوی تو پناهنده شد یا قصد تو نـمود برای حاجتش و بازنگشت از درگاه تو درخواست کننده در حالی که، دست خالی از عطایت و یا ناامید از بخشش‌هایت باشد و کدام امیدوار قصد تو کرد، و تو را نزدیک نیافت و کدام وارد بر تو را می‌توان یافت که بازداشته باشد او را، موانع ردّ در برابر تو، بلکه کدام جستجو کننده فضلت را می‌توان دید، که خواسته‌اش را نیافته باشد، بدون درخواست بهرۀ نعمتت؟

دعای شصت و نه – هنگامی که از ستم بنی امیه نزد او شکایت برده شد
از جابر نقل شده است که گفت: هنگامی که خلافت به بنی امیه رسید، در روزگارشان ریختند خون حرام را، و (نعوذ باللّٰه) لعنت کردند امیرالـمؤمنین صلوات‌اللّه‌علیه را، بر منبـرهای‌شان (هزار ماه) و ترور کردند شیعیان‌شان را، در شهرها و کشتند آنها را و ریشه کن نـمودند آنان را، و بر این کار علمای سوء بر آنها اعتـراض ننمودند به خاطر علاقه به مال اندک از بین رفتنی دنیا، و امتحان آنان بر شیعیان لعنت کردن امیرمؤمنان (علیه‌السلام) شد که هر کس آن حضـرت را لعنت نـمی‌کرد، او را می‌کشتند. پس وقتی که این وضع در میان شیعیان گستـرش یافت و زیاد و طولانی شد، شکایت بردند شیعیان نزد حضـرت زین العابدین (علیه‌السلام) و گفتند: ای فرزند رسول خدا ما را تبعید کردند از شهرها و نابودمان کردند با کشتـن آشکار، و علنی کرده‌اند لعنت کردن امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را در شهرها و در مسجد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بر منبـر آن حضـرت، و بر آنها اعتـراض نـمی‌کنند اعتـراض کننده‌ای، و تغییر نـمی‌دهد بر آنان تغییر دهنده‌ای، و هرگاه کسی از ما بر لعنت کردن او اعتـراض کند می‌گویند: این ترابی است و گزارش آن را به سلطان‌شان می‌دهند و به او می‌نویسند: که این شخص ابوتراب را به نیکی یاد کرد، تا آنجا که او را می‌زنند و زندانی می‌کنند و سپس به قتل می‌رسانند. هنگامی که آن حضـرت (علیه‌السلام) این را شنید به آسمان نگاه کرد و گفت:

دعای شصت و هشت – برای محمد بن شهاب زهری
زهری روایت کرده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) برای وی دعا کرد هنگام بیماری‌اش، پس برآورده ساخت خداوند، خواسته‌هایش را و آن دعا، این است:

اَللّٰهُمَّ اِنَّ ابْنَ شِهَابٍ قَدْ فَزِعَ اِلَیَّ بِالْوَسِیلَهِ اِلَیْکَ بِاٰبٰائِی فِیهٰا، [فَاَسْاَلُکَ] بالْاِخْلاٰصِ مِنْ اٰبٰائِی وَاُمَّهَاتِی إِلّٰا جُدْتَ عَلَیْهِ بِـمٰا قَدْ اَمَّلَ بِبَـرَکَهِ دُعٰائِی، وَاسْکُبْ لَهُ مِنَ الرِّزْقِ، وَارْفَعْ لَهُ مِنَ الْقَدْرِ، وَغَیِّرْەُ مٰا یُصَیِّرُەُ کَفِتاً لِمٰا عَلَّمْتَهُ مِنَ الْعِلْمِ.

دعای شصت و هفت – برای مرزداران

دعا برای نگهبانان مرزها:
این دعا بیست و هفتمین دعا از ادعیهٔ صحیفه سجادیه و شصت و هفتمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) در دعا برای نگهبانان مرزها صبر، ایمان، اخلاص، تقوا، فراوانی تعداد، مقاومت ، همدلی و پیروزی را از خداوند منان درخواست نموده اند.

همچنین در این دعا رزمندگانی که در پی حفظ کیان اسلام و حفظ جانِ مسلمین از وطن، خانه و خانواده می گذرند، را مجاهدینی قلمداد کرده اند که زمینه ساز یک جامعهٔ توحیدی خواهند بود.

امام سجاد (علیه السلام) در دعا برای نگهبانان مرزها نقش امدادهای غیبی در پیروزی مسلمانان بر علیه مشرکان و کافران را یادآوری فرموده و کسب تمام موفقیت ها و پیروزی ها را لطفی از الطاف فرمانروای هستی بیان کرده اند.

دعای شصت و شش – برای همسایگانش
اَللّٰهُمَّ تَوَلَّنِی فیٖ جِیرَانِی بِاِقَامَهِ سُنَّتِکَ، وَالْاَخْذِ بِـمَحٰاسِنِ اَدَبِکَ فیٖ اِرْفَاقِ ضَعِیفِهِمْ، وَسَدِّ خَلَّتِهِمْ، وَتَعَهُّدِ قَادِمِهِمْ، وَعِیَادَهِ مَرِیضِهِمْ، وَهِدَایَهِ مُسْتَـرْشِدِهِمْ، وَمُنَاصَحَهِ مُسْتَشِیرِهِمْ، وَکِتْمانِ أَسْـرَارِهِمْ، وَسَتْـرِ عَوْرَاتِهِمْ، وَنُصْـرَهِ مَظْلُومِهِمْ، وَحُسْنِ مُوَاسَاتِهِمْ بِالْمَاعُونِ وَالْعَوْدِ عَلَیْهِمْ بِالْجِدَهِ وَالْإِفْضَالِ وَإِعْطَاءِ مٰا یَجِبُ لَهُمْ قَبْلَ السُّؤٰالِ، وَالْجُودِ بِالنَّوٰالِ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ.

خداوندا مرا عهده دار کن در مورد همسایگانم به برپا داشتـن سنتت، و عمل به ادب نیکویت در مدارای ناتوان شان، و رفع فقرشان و دیدار با از سفر آمده شان، و عیادت بیمارشان و راهنمایی هدایت‌جوی شان، و خیرخواه بودن با مشورت خواه‌شان، و پنهان کردن اسـرارشان و پوشاندن زشتی‌های‌شان، و یاری رساندن به ستمدیدۀ‌شان و نیکو کمک کردن آنان در ظرف‌ها (وسایل خانه)، و سود رسانیدن به آنها به صورتی فراوان سخاوتـمندانه و دادن آنچه برای آنها واجب است پیش از درخواست، و بخشش در عطا کردن، ای مهربان‌ترین مهربانان.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife

دعای شصت و پنج – برای همسایگان و دوستانش هرگاه از آنان یاد می‌کرد
دعا برای همسایگان و دوستان اهل بیت:
این دعا بیست و ششمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و شصت و پنجمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

دعا برای همسایگان و دوستان اهل بیت دربردارنده حقوق همسایگان و دوستانی می باشد که عارف به جایگاه اهل بیت هستند. بنابراین امام سجاد (علیه السلام) در این دعا به دو موضوع مهم پرداخته اند؛ اول ارزش و اهمیت همسایه و دوم ارزش شیعیان.

در آموزه های دعا برای همسایگان و دوستان اهل بیت درخواست یاری از خداوند برای رعایت حقوق همسایه، فراگیری رفتارهای نیکو با آنان، عیادت از بیماران همسایگان، خیرخواهی، کمک به آنان برای رفع نیازهایشان، دیدار و سود رساندن به همسایه از ارکان اصلی دعا می باشند.

دعای شصت و چهار – دعای آن حضـرت برای فرزندانش (علیهم‌السلام)
دعا برای فرزندان:
این دعا در مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه بیست و پنجمین دعا و در کتاب صحیفه جامعه در ردیف شصت و چهارم تنظیم شده است.

دعا برای فرزندان در حقیقت یک سلسه مراتب از الگوهای صحیح تربیتی برای فرزندان را در تمام ابعاد ارائه می دهد.

حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) در دعا برای فرزندان ابتدا فرزند شایسته را نعمتی از جانب پرودگار خویش خوانده و در ازنای فرازها ویژگی های فرزند سعادتمند را بیان فرموده اند.

خیرخواه شدن فرزندان، طول عمر و سربلندی آنان ، اطاعت فرزندان از خداوند و طلب یاری خواستن از پرودگار در تربیت و تأدیب آنان برخی از ارکان دعا برای فرزندان هستند.