آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هجده – دعا هنگام فرا رسیدن صبح
از حضـرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) جداً سوگند می‌خورد که هر کس آن را (یعنی آیة الکرسی) را پیش از زوال آفتاب، هفتاد بار بخواند و تـمام شدن هفتاد بار همزمان با زوال آن شود، گناهان پیشین و پسینش بخشوده می‌گردد و اگر در آن سال بـمیرد، مغفرت یافته می‌میرد، و حساب بر او نباشد.

اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاٰ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاٰ نَوْمٌ لَهُ مٰا فِی السَّمٰاوٰاتِ وَمٰا فِی الْأَرْضِ ﴿وَمٰا بَیْنَهُمٰا وَمٰا تَحْتَ الثَّـرَىٰ﴾[1] ﴿عٰالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهٰادَةِ﴾[2] ﴿فَلاٰ یُظْهِرُ عَلیٰ غَیْبِهِ أَحَدًا اِلّٰا…﴾[3]

خدای یکتاست که جز او خدایی نیست، زنده و پاینده است، هرگز او را کسالت خواب فرا نگیرد تا چه رسد که به خواب رود، برای اوست آنچه در آسمان‌ها و زمین است، «و آنچه میان آنهاست و آنچه در زیر خاک باشد» «دانای پنهان و آشکار» «که هیچ کس را بر غیب خود آگاه نکند جز…».

مَنْ ذَاالَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مٰا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمٰا خَلْفَهُمْ وَلاٰ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاّٰ بِـمٰا شٰاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمٰاوٰاتِ وَالْأَرْضَ وَلاٰ یَؤُدُهُ حِفْظُهُمٰا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ* لاٰإِکْرٰاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّٰاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللّٰهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقیٰ‏ لاَانْفِصٰامَ لَهٰا وَاللّٰهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ*

که را این جرأت است که در پیشگاه او به شفاعت برخیزد مگر به فرمان او؟ علم او محیط است به آنچه پیش نظر خلق آمده و آنچه سپس خواهد آمد و خلق به هیچ مرتبه از علم او احاطه نتوانند کرد مگر به آنچه او خواهد، قلمرو علمش از آسمان‌ها و زمین فراتر، و نگهبانی زمین و آسمان بر او آسان و بی‌زحمت است، و او والا مرتبه و با عظمت است * کار دین به اجبار نیست، تحقیقاً راه هدایت و ضلالت بر همه کس روشن گردیده، پس هر کس به طاغوت کافر شود و به خداوند ایمان آورد، بی‌گمان به رشته محکم و استواری چنگ زده که هرگز نخواهد گسست، و خداوند شنوای داناست*

اَللّٰهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمٰاتِ إِلَی النُّورِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیٰاؤُهُمُ الطَّٰاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمٰاتِ أُولٰئِکَ أَصْحٰابُ النَّارِ هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ.

خدا یار اهل ایمان است که آنان را از تاریکی‌های جهل بیرون آرد و به عالـم نور برد، و آنان که راه کفر گزیدند سـرپرست ایشان طاغوت هستند که آنها را از عالـم نور به تاریکی‌های گمراهی در افکنند، این گروه اهل آتشند و در آن همیشه خواهند بود.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife