آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و شصت‌ و هشت – در اظهار فروتنی و بیچارگی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
مَوْلَایَ‏ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْمَوْلَى‏ وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ‏ الْعَبْدَ إِلَّا الْمَوْلَى؟!

مولای من! مولای من! تو مولا و صاحب اختیاری و من بنده‌ات هستم؛ آیا جز مولا کسی به بنده رحم می‌کند؟!

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنَا الذَّلِیلُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الذَّلِیلَ إِلَّا الْعَزِیزُ؟!

مولای من، مولای من! تو عزیز و بزرگی، و من خوار و کوچک؛ آیا جز عزیز، کسی بر خوار رحم می‌کند؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ إِلَّا الْخَالِقُ؟!

مولای من، مولای من! تو آفریننده‌ای و من مخلوق؛ آیا جز خالق، کسی به مخلوق رحم می‌کند؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْمُعْطِی وَ أَنَا السّٰآئِلَ، وَ هَلْ یَرْحَمُ السّٰآئِلُ إِلَّا الْمُعْطِی؟!

مولای من، مولای من! تو بخشنده‌ای و من نیازمند؛ آیا جز بخشنده کسی به نیازمند رحم می‌کند؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْمُغِیثُ وَأَنَا الْمُسْتَغِیثُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمُسْتَغِیثَ إِلَّا الْمُغِیثُ؟!

مولای من، مولای من! تو فریادرسی و من فریادخواه؛ آیا جز فریادرس، کسی به فریادخواه رحم می‌کند؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْبَاقِی وَأَنَا الْفَانِی، وَهَلْ یَرْحَمُ الْفَانِـیَ إِلَّا الْبَاقِی؟!

مولای من، مولای من! تو پایداری و من فناپذیر، و آیا جز پایدار، کسی به فناپذیر رحم می‌کند؟!

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الدَّائِمُ وَأَنَا الزَّائِلُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الزَّائِلَ إِلَّا الدَّائِمُ؟!

مولای من، مولای من! تو همیشگی و جاودانه‌ای و من ناپایدار و رفتنی؛ آیا جز جاودان همیشگی، کسی به ناپایدارِ رفتنی رحم می‌کند؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْحَیُّ وَأَنَا الْمَیِّتُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَیِّتَ إِلَّا الْحَیُّ؟!

مولای من، مولای من! تو زنده‌ای و من مرده؛ آیا جز زنده، کسی بر مرده مهربان است؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْقَوِیُّ وَأَنَا الضَّعِیفُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الضَّعِیفَ إِلَّا الْقَوِیُّ؟!

مولای من، مولای من! تو نیرومندی و من ناتوان، و آیا جز نیرومند بر ناتوان، کسی رحم می‌کند؟!

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْغَنِیُّ وَأَنَا الْفَقِیرُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْفَقِیرَ إِلَّا الْغَنِیُّ؟!

مولایم مولایم، تو بی‌نیاز هستی و من نیازمند؛ آیا جز بی‌نیاز، کسی بر نیازمند رحمت می‌فرستد؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْکَبِیرُ وَأَنَا الصَّغِیرُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الصَّغِیرَ إِلَّا الْکَبِیرُ؟!

مولای من، مولای من! تو بزرگ و والایی و من کوچک و ناچیز؛ آیا جز بزرگ، کسی بر کوچک مهربان است؟

مَوْلَایَ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْمَالِکُ وَأَنَا الْمَمْلُوکُ، وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ إِلَّا الْمَالِکُ؟!

مولای من، مولای من! تو مالکی و من مملوک و در اختیار تو؛ آیا جز مالک، کسی به بندۀ در اختیارش رحم می‌کند؟

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife