آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هشتاد و هفت – در استغفار در قنوت وتر
اَللّٰهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفَارِی إِیّٰاکَ وَأَنَا مُصِـرٌّ عَلیٰ مٰا نَهَیْتَ قِلَّهُ حَیَاءٍ، وَتَرْکِیَ الْاِسْتِغْفَارَ مَعَ عِلْمِی بِسَعَهِ حِلْمِکَ تَضْیِیعٌ لِحَقِّ الرَّجَاءِ.

خداوندا طلب مغفرت من از تو، در حالی که بر آنچه نهی کرده‌ای اصـرار می‌ورزم، کم حیایی است و اینکه استغفار را ترک کنم با وجود علم من از وسعت بردباری‌ات، ضایع کردن حق امیدواری است.

اَللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِی تَؤْیِسُنِی أَنْ أَرْجُوکَ، وَإِنَّ عِلْمِی بِسَعَهِ رَحْمَتِکَ یُؤْمِنُنِی أَنْ أَخْشَاکَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَحَقِّقْ رَجَائِی لَکَ، وَکَذِّبْ خَوْفِی مِنْکَ، وَکُنْ لیٖ عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنِّی بِکَ یٰا أَکْرَمَ الْاَکْرَمِینَ، وَأَیِّدْنِی بِالْعِصْمَهِ، وَأَنْطِقْ لِسَانِی بِالْحِکْمَهِ، وَاجْعَلْنِی مِمَّنْ یَنْدَمُ عَلیٰ مٰاضَیَّعَهُ فیٖ أَمْسِهِ

خداوندا، گناهانم مرا مأیوس می‌سازند که به تو امیدوار باشم و علم من به وسعت رحمتت، مرا ایمن می‌دارد که از تو بتـرسم، پس بر محمد و آل محمد درود فرست و محقق ساز امیدم را به تو و تکذیب نـما ترسم را از تو و برای من باش نزد خوش گمانیِ من به تو ای بخشنده‌ترین بخشندگان، و مرا تأیید کن با عصمت و زبانم را به حکمت گویا ساز و قرار ده مرا از کسانی که پشیمان می‌شوند بر آنچه در روز گذشته شان ضایع کرده‌اند

اَللّٰهُمَّ اِنَّ الْغَنِیَّ مَنِ اسْتَغْنىٰ عَنْ خَلْقِکَ بِکَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَغْنِنِی یٰا رَبِّ عَنْ خَلْقِکَ وَاجْعَلْنِی مِمَّنْ لاٰیَبْسُطُ کَفَّهُ اِلّٰا إِلَیْکَ

خداوند بی‌نیاز کسی است که به تو از آفریدگانت بی‌نیاز شود، پس درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا بی‌نیاز کن ای پروردگارم از خلقت و قرار ده مرا از کسانی که دست خود را دراز نـمی‌کنند جز به سوی تو.

اَللّٰهُمَّ اِنَّ الشَّقِیَّ مَنْ قَنَطَ وَأَمَامَهُ التَّوْبَهُ، وَخَلْفَهُ الرَّحْمَهُ، وَإِنْ کُنْتُ ضَعِیفَ الْعَمَلِ فِإِنِّی فیٖ رَحْمَتِکَ قَوِیُّ الْاَمَلِ، فَهَبْ لیٖ ضَعْفَ عَمَلِی لِقُوَّهِ أَمَلِی.

خداوندا، بدبخت کسی است که مأیوس شود در حالی که توبه، پیش روی اوست و رحمت پشت سـر او، و اگر ضعیف باشد عملم، اما من در رحمتت آرزویی قوی دارم، پس به من ببخش ضعف عملم را به خاطر قوت آرزویم.

اَللّٰهُمَّ أَمَرْتَ فَعَصَیْنَا، وَنَهَیْتَ فَمَا انْتَهَیْنَا، وَذَکَّرْتَ فَتَنَاسَیْنَا وَبَصَّـرْتَ فَتَعَامَیْنَا، وَحَذَّرْتَ فَتَعَدَّیْنَا، وَمٰا کَانَ ذٰلِکَ جَزَاءَ إِحْسَانِکَ إِلَیْنَا، وَأَنْتَ أَعْلَمُ بِـمٰا أَعْلَنّٰا وَمٰا أَخْفَیْنَا، وَأَخْبَـرُ بِـمٰا لَمْ نَأْتِ وَمٰا أَتَیْنَا.

خداوندا دستور دادی و تو را نافرمانی کردیم و نهی کردی و ما دست نکشیدیم، و یادآوری کردی و ما خود را به فراموشی سپردیم و بینا ساختی و ما خود را به کوری زدیم، و برحذر نـمودی و ما تعدی کردیم و آن نبود پاداش احسانت به ما و تو داناتری به آنچه آشکار نـمودیم و آنچه پنهان ساختیم و آگاه‌تری به آنچه انجام نداده‌ایم و آنچه عمل کردیم.

فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَلاٰ تُؤَاخِذْنَا بِـمٰا أَخْطَأْنَا فِیهِ وَمٰا نَسِینَا، وَهَبْ لَنٰا حُقُوقَکَ لَدَیْنَا، وَتَـمِّمْ إِحْسَانَکَ إِلَیْنَا، وَأَسْبِغْ نِعْمَتَکَ عَلَیْنَا، إِنّٰا نَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِـمُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهٖ رَسُولِکَ، وَبِعَلِیٍّ وَصِیِّهِ، وَفَاطِمَهَ ابْنَتِهِ، وَبِالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، وَعَلِیٍّ وَمُحَمَّدٍ وَجَعْفَرٍ وَمُوسیٰ وَعَلِیٍّ وَمُحَمَّدٍ وَعَلِیٍّ وَالْحَسَنِ وَالْحَجَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ أَهْلَ بَیْتِ الرَّحْمَهِ.

پس بر محمد و آل محمد دورد فرست و ما را مگیر به آنچه در آن خطا کردیم و آنچه فراموش نـمودیم و ببخش به ما حقوقت را نزد ما و کامل نـما احسانت را به ما و فراوان ساز نعمتت را بر ما، و ما نزد تو متوسل می‌شویم به محمد پیامبـرت، که صلوات تو بر او و بر خاندانش باد، و به علی وصی او و فاطمه، دختـر او و به حسن و حسین و علی و محمد و جعفر موسی و علی و محمد و علی و حسن و حجت که بر آنها سلام باد، اهل بیت رحمت.

وَنَسْأَلُکَ إِدْرَارَ الرِّزْقِ الَّذِی هُوَ قِوَامُ حَیَاتِنَا وَصَلَاحُ أَحْوَالِ عِیَالِنَا، فَأَنْتَ الْکَرِیمُ الَّذِی تُعْطِی مِنْ سَعَهٍ، وَتَـمْنَعُ عَنْ قُدْرَهٍ، وَنَحْنُ نَسْأَلُکَ مِنَ الْخَیْرِ مٰا یَکُونُ صَلَاحاً لِلدُّنْیَا وَبَلاَغاً لِلْآخِرَهِ، وَ ﴿آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَفِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَقِنٰا عَذَابَ النّٰارِ﴾.

و از تو درخواست می‌کنیم فراوانی روزی را که آن اساس زندگی ما و صلاح احوال خانواده ماست، که تو کریمی هستی که از وسعت عطا می‌کنی و از روی قدرت منع می‌کنی و ما از تو درخواست می‌کنیم از خیر، آنچه را که صلاح دنیای ما و وسیلۀ رسیدن به آخرت باشد، و «ما را بده در دنیا حسنه‌ای و در آخرت حسنه‌ای و نگهدار از عذاب آتش».
منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife