آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و هفتاد و دو – در اندوه و درخواست عفو
إِلٰهیٖ لاٰتُشْمِتْ بیٖ عَدُوِّی وَلاٰ تَفْجَعْ بیٖ حَمِیمِی وَصَدِیقِی. إِلٰهیٖ هَبْ لیٖ لَحْظَهً مِنْ لَحَظَاتِکَ، تَکْشِفُ بِهٰا عَنِّی مَاابْتَلَیْتَنِی بِهِ، وَتُعِیدُنِی إِلیٰ أَحْسَنِ عٰادَاتِکَ عِنْدِی، وَاسْتَجِبُ دُعٰائِی وَدُعٰاءَ مَنْ أَخْلَصَ لَکَ دُعٰاءَہُ، فَقَدْ ضَعُفَتْ قُوِّتِی وَقَلَّتْ حِیلَتِی وَاشْتَدَّتْ حَالیٖ، وَأَیِسْتُ مِمّٰا عَنْدَ خَلْقِکَ فَلَمْ یَبْقَ لیٖ إِلّٰا رَجٰاؤُکَ.

دعای صد و هفتاد و یک – درخواست برطرف شدن اندوه
دعا برای رفع غم و اندوه:
این مناجات آخرین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و هفتاد و یکمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

دعا برای رفع غم و اندوه مضامین غنی و زیبایی از اسماءالله، توحید و انسان شناسی را در خود جای داده است. حضرت زین العابدین (علیه السلام) در دعا برای رفع غم و اندوه خداوند را بهترین و تنهاترین گشاینده غم ها معرفی نموده اند و در فرازهای میانی دعا درخواست های خود را برای رهایی از غم و رنج از حضرت حق تعالی طلب کرده اند.

دعای صد و هفتاد – در اظهار فروتنی و بیچارگی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
یٰا عَزِیزُ ارْحَمْ ذُلّیٖ، یٰا غَنِیُّ ارْحَمْ فَقْرِی، وَیٰا قَوِیُّ ارْحَمْ ضَعْفِی. بِمَنْ یَسْتَغِیثُ الْعَبْدُ إِلّٰا بِمَوْلاٰەُ؟! وَ اِلیٰ مَنْ یَطْلُبُ الْعَبْدُ إِلّٰا اِلیٰ سَیِّدهِ؟! اِلیٰ مَنْ یَتَضَـرَّعُ الْعَبْدُ إِلّٰا اِلیٰ خٰالِقِهِ؟! بِـمَنْ یَلُوذُ الْعَبْدُ إِلّٰا بِرَبِّهِ؟! اِلیٰ مَنْ یَشْکُو الْعَبْدُ إِلّٰا اِلیٰ رَازِقِهِ؟!

دعای صد و شصت‌ و نه – در فروتنی کردن
حافظ عبدالعزیز بن الاخضـر به سند خودش از مردی از اهل کوفه روایت می‌کند -و می‌گوید: وی بسیار راستگو بود – گفت: علی بن الحسین (علیهما‌السلام) در دعایش می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ مَنْ أَنَا حَتّىٰ تَغْضَبَ عَلَیَّ، فَوَ عِزَّتِکَ مٰا یَزِینُ مُلْکَکَ إِحْسَانِی وَلاٰ یُقَبِّحُهُ إِسَاءَ‌تِی، وَلاٰ یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِکَ غِنَائِی، وَلاٰ یَزِیدُ فِیهٰا فَقْرِی.

دعای صد و شصت‌ و هشت – در اظهار فروتنی و بیچارگی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
مَوْلَایَ‏ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْمَوْلَى‏ وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ‏ الْعَبْدَ إِلَّا الْمَوْلَى؟!

دعای صد و شصت‌ و هفت – در تضـرع و اظهار خضوع و فروتنی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
دعا برای بیان ذلت به درگاه خداوند:
این نیایش پنجاه و سومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و هفتمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت سیدالعارفین (علیه السلام) دعا برای بیان ذلت به درگاه خداوند را با معرفی حالات قلبی بندگان آغاز نموده و گرفتاری در بلا و رنج را نتیجه گناهان دانسته اند. همچنین آن حضرت در فرازهای بعدی دعا برای بیان ذلت به درگاه خداوند به پیامدهای گناه در دنیا و قیامت اشاره فرموده و بر بیداری از خواب غفلت قبل از مرگ تأکید کرده اند.

دعای صد و شصت‌ و شش – در اصـرار ورزیدن به درخواست از خداوند عزوجلّ
دعا برای اصرار ورزیدن به خداوند:
این دعا پنجاه و دومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و ششمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) دعا برای اصرار ورزیدن به خداوند را هنگام پافشاری در درخواست های خود از خداوند متعال تقریر نموده اند. حضرت سیدالساجدین (علیه السلام) در این نیایش به تسبیح پرودگار پرداخته و در فرازهای میانی دعا توحید و نبوت را تصدیق نموده اند.

دعای صد و شصت‌ و پنج – در تضـرع در پیشگاه خداوند عزوجلّ
إِنْ کُنْتُ قَدْ عَصَیْتُکَ فَقَدْ أَطَعْتُکَ فِی الْاِیمٰانِ، مَنّاً مِنْکَ عَلَیَّ لاٰ مَنّاً مِنّیٖ عَلَیْکَ، وَأَطَعْتُکَ فیٖ أَحَبِّ الْاَشْیَاءِ إِلَیْکَ، لَمْ أَتَّخِذْ لَکَ وَلَداً وَلَمْ أَدْعُ لَکَ شَـرِیکاً، مَنّاً مِنْکَ عَلَیَّ لاٰ مَنّاً مِنِّی عَلَیْکَ، وَقَدْ عَصَیْتُکَ فیٖ أَشْیَاءَ کَثِیرهٍ عَلیٰ غَیْرِ وَجْهِ الْمُکَابَرَهِ لَکَ، وَلَا الْاِسْتِکْبَارِ عَنْ عِبَادَتِکَ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّتِکَ، وَلاٰ بِخُرُوجٍ عَنْ دِینِکَ، وَلٰکِنِ اتَّبَعْتُ هَوَایَ، وَأَزَلَّنِی الشَّیْطَانُ بَعْدَ الْحُجَّهِ عَلَیَّ وَالْبَیَانِ.

دعای صد و شصت‌ و چهار – در اعتـراف و تضـرع به سوی خداوند عزوجلّ
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلِیِّ الْحَمْدِ وَاَهْلِهِ وَمُنْتَهٰاهُ وَمَحَلِّهِ، اَخْلَصَ مَنْ وَحَّدَہُ وَاهْتَدىٰ مَنْ عَبَدَہُ، وَفَازَ مَنْ اَطَاعَهُ، وَاَمِنَ الْمُعْتَصِمُ بِهِ. اَللّٰهُمَّ یٰا ذَاالْجُودِ وَالْمَجْدِ وَالثَّنَاءِ الْجَمِیلِ وَالْحَمْدِ، اَسْاَلُکَ مَسْاَلَهَ مَنْ خَضَعَ لَکَ بِرَقَبَتِهِ، وَرَغَمَ لَکَ اَنْفَهُ، وَعَفَّرَ لَکَ وَجْهَهُ، وَذَلَّلَ لَکَ نَفْسَهُ، وَفَاضَتْ مِنْ خَوْفِکَ دُمُوعُهُ، وَتَرَدَّدَتْ عَبْـرَتُهُ، وَاعْتَـرَفَ لَکَ بِذُنُوبِهِ،

دعای صد و شصت‌ و سه – در تضـرع و اظهار خضوع و فروتنی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
دعای تضرع و فروتنی به درگاه خداوند:
این دعا پنجاه و یکمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و سومین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) دعای تضرع و فروتنی به درگاه خداوند را با سپاسگزاری در برابر احسان و نعمت های بی شمارش پرودگار آغاز نموده و بندگان را ناتوان و عاجز از شکرگزاری حقیقی دانسته اند.