آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و هفتاد – در اظهار فروتنی و بیچارگی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
یٰا عَزِیزُ ارْحَمْ ذُلّیٖ، یٰا غَنِیُّ ارْحَمْ فَقْرِی، وَیٰا قَوِیُّ ارْحَمْ ضَعْفِی. بِمَنْ یَسْتَغِیثُ الْعَبْدُ إِلّٰا بِمَوْلاٰەُ؟! وَ اِلیٰ مَنْ یَطْلُبُ الْعَبْدُ إِلّٰا اِلیٰ سَیِّدهِ؟! اِلیٰ مَنْ یَتَضَـرَّعُ الْعَبْدُ إِلّٰا اِلیٰ خٰالِقِهِ؟! بِـمَنْ یَلُوذُ الْعَبْدُ إِلّٰا بِرَبِّهِ؟! اِلیٰ مَنْ یَشْکُو الْعَبْدُ إِلّٰا اِلیٰ رَازِقِهِ؟!

دعای صد و شصت‌ و نه – در فروتنی کردن
حافظ عبدالعزیز بن الاخضـر به سند خودش از مردی از اهل کوفه روایت می‌کند -و می‌گوید: وی بسیار راستگو بود – گفت: علی بن الحسین (علیهما‌السلام) در دعایش می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ مَنْ أَنَا حَتّىٰ تَغْضَبَ عَلَیَّ، فَوَ عِزَّتِکَ مٰا یَزِینُ مُلْکَکَ إِحْسَانِی وَلاٰ یُقَبِّحُهُ إِسَاءَ‌تِی، وَلاٰ یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِکَ غِنَائِی، وَلاٰ یَزِیدُ فِیهٰا فَقْرِی.

دعای صد و شصت‌ و هشت – در اظهار فروتنی و بیچارگی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
مَوْلَایَ‏ مَوْلَایَ، أَنْتَ الْمَوْلَى‏ وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ‏ الْعَبْدَ إِلَّا الْمَوْلَى؟!

دعای صد و شصت‌ و هفت – در تضـرع و اظهار خضوع و فروتنی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
دعا برای بیان ذلت به درگاه خداوند:
این نیایش پنجاه و سومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و هفتمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت سیدالعارفین (علیه السلام) دعا برای بیان ذلت به درگاه خداوند را با معرفی حالات قلبی بندگان آغاز نموده و گرفتاری در بلا و رنج را نتیجه گناهان دانسته اند. همچنین آن حضرت در فرازهای بعدی دعا برای بیان ذلت به درگاه خداوند به پیامدهای گناه در دنیا و قیامت اشاره فرموده و بر بیداری از خواب غفلت قبل از مرگ تأکید کرده اند.

دعای صد و شصت‌ و شش – در اصـرار ورزیدن به درخواست از خداوند عزوجلّ
دعا برای اصرار ورزیدن به خداوند:
این دعا پنجاه و دومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و ششمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) دعا برای اصرار ورزیدن به خداوند را هنگام پافشاری در درخواست های خود از خداوند متعال تقریر نموده اند. حضرت سیدالساجدین (علیه السلام) در این نیایش به تسبیح پرودگار پرداخته و در فرازهای میانی دعا توحید و نبوت را تصدیق نموده اند.

دعای صد و شصت‌ و پنج – در تضـرع در پیشگاه خداوند عزوجلّ
إِنْ کُنْتُ قَدْ عَصَیْتُکَ فَقَدْ أَطَعْتُکَ فِی الْاِیمٰانِ، مَنّاً مِنْکَ عَلَیَّ لاٰ مَنّاً مِنّیٖ عَلَیْکَ، وَأَطَعْتُکَ فیٖ أَحَبِّ الْاَشْیَاءِ إِلَیْکَ، لَمْ أَتَّخِذْ لَکَ وَلَداً وَلَمْ أَدْعُ لَکَ شَـرِیکاً، مَنّاً مِنْکَ عَلَیَّ لاٰ مَنّاً مِنِّی عَلَیْکَ، وَقَدْ عَصَیْتُکَ فیٖ أَشْیَاءَ کَثِیرهٍ عَلیٰ غَیْرِ وَجْهِ الْمُکَابَرَهِ لَکَ، وَلَا الْاِسْتِکْبَارِ عَنْ عِبَادَتِکَ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّتِکَ، وَلاٰ بِخُرُوجٍ عَنْ دِینِکَ، وَلٰکِنِ اتَّبَعْتُ هَوَایَ، وَأَزَلَّنِی الشَّیْطَانُ بَعْدَ الْحُجَّهِ عَلَیَّ وَالْبَیَانِ.

دعای صد و شصت‌ و چهار – در اعتـراف و تضـرع به سوی خداوند عزوجلّ
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلِیِّ الْحَمْدِ وَاَهْلِهِ وَمُنْتَهٰاهُ وَمَحَلِّهِ، اَخْلَصَ مَنْ وَحَّدَہُ وَاهْتَدىٰ مَنْ عَبَدَہُ، وَفَازَ مَنْ اَطَاعَهُ، وَاَمِنَ الْمُعْتَصِمُ بِهِ. اَللّٰهُمَّ یٰا ذَاالْجُودِ وَالْمَجْدِ وَالثَّنَاءِ الْجَمِیلِ وَالْحَمْدِ، اَسْاَلُکَ مَسْاَلَهَ مَنْ خَضَعَ لَکَ بِرَقَبَتِهِ، وَرَغَمَ لَکَ اَنْفَهُ، وَعَفَّرَ لَکَ وَجْهَهُ، وَذَلَّلَ لَکَ نَفْسَهُ، وَفَاضَتْ مِنْ خَوْفِکَ دُمُوعُهُ، وَتَرَدَّدَتْ عَبْـرَتُهُ، وَاعْتَـرَفَ لَکَ بِذُنُوبِهِ،

دعای صد و شصت‌ و سه – در تضـرع و اظهار خضوع و فروتنی به پیشگاه خداوند عزوجلّ
دعای تضرع و فروتنی به درگاه خداوند:
این دعا پنجاه و یکمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و سومین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) دعای تضرع و فروتنی به درگاه خداوند را با سپاسگزاری در برابر احسان و نعمت های بی شمارش پرودگار آغاز نموده و بندگان را ناتوان و عاجز از شکرگزاری حقیقی دانسته اند.

دعای صد و شصت و دو – در اظهار ترس از خداوند عزوجلّ
دعا برای بیان ترس از خداوند:
این دعا پنجاهمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و شصت و دومین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت سیدالساجدین (علیه السلام) دعا برای بیان ترس از خداوند را به دلیل خوف و خشیتی که به خاطر انجام گناهان از پرودگار خود دارند، تقریر نموده اند. امام در نخستین فراز دعا برای بیان ترس از خداوند به آفرینش بی عیب و نقص بندگان، روزی دهنده و پرورش دهندهٔ انسان ها (رابطه خالق و مخلوق) اشاره کرده اند.

دعای صد و شصت‌ و یک – پوشش و حجاب از دشمن
بِسْمِ اللّٰهِ اسْتَعَنْتُ، وَبِبِسْمِ اللّٰهِ اسْتَجَرْتُ، وَبِهِ اعْتَصَمْتُ، وَمٰا تَوْفِیقِی إِلّٰا بِاللّٰهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ.

به نام خدا یاری جستم، و با نام خدا پناه گرفتم، و به او چنگ زدم، و توفیقی نیست مرا جز به خدا، بر او توکل نـمودم.