آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای پنجاه – هرگاه به یاد شیطان می‌افتاد و از او و دشمنی و مکرش پناه می‌جست
دعا برای پناه بردن به خدا از شر شیطان:
این دعا که هفدهمین دعا از مجموعه ادعیه صحیفه سجادیه می باشد، در کتاب صحیفه جامعه پنجاهمین دعا تنظیم شده است.

حضرت علی بن الحسین( علیه السلام) در دعا برای پناه بردن به خدا از شر شیطان، به راه های نفوذ شیطان و چگونگی در امان ماندن از مکائد او اشاره کرده اند. بیانات ارزشمند امام سجاد (علیه السلام) در شیطان شناسی و مراقبت از نفس شاه کلید ایجاد مانع در برابر تمام وسوسه ها و مکائد شیاطین است.

سیدالساجدین(علیه السلام) هنگام دعا برای پناه بردن به خدا از شر شیطان، برای انواع دشمنی ها و حملات شیطان، جلوگیری از ورود شیطان و دخالت های این موجود خبیث در تصمیم گیری های انسان راهکاری درخور پیشنهاد می دهند.

دعای چهل‌ و نه – تضرّع کردن برای درخواست عفو

دعا برای بخشش و آمرزش گناهان:
این دعا که شانزدهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه می باشد، در کتاب صحیفه جامعه چهل و نهمین دعا تنظیم شده است.

امام سجاد (علیه السلام) در نخستین فراز دعا برای بخشش و آمرزش گناهان، خداوند متعال را مهربان در برابر گناهکاران و مایهٔ آرامش غم زدگان معرفی می کنند. حضرت در این دعا چهل ریشه معصیت و گناه را نام می برند و برای پاکی از آلودگی ها و گناهان از پرودگار خویش مدد می جویند.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) هنگام دعا برای بخشش و آمرزش گناهان، گاه با تضرع و استغاثه و گاه با امید به رحمت حق تعالی برای هر گرفتاری و معصیت به یکی از اسماءالله متوسل می شوند.

در دعا برای بخشش و آمرزش گناهان، سبقت گرفتن رحمت الهی بر غضب او، گریه خطاکاران از ترس عذاب، دستور پرودگار به دعا کردن و تضرع، مهربانی خداوند با توبه کنندگان، شرمساری به درگاه الهی، تأثیر گناهان در محرومیت از مناجات، شکرگزاری از خداوند به خاطر حفظ آبروی گناهکار و طهارت و آمرزیده شدن به سبب توبه از ارکان اصلی دعا می باشند.

دعای چهل‌ و هشت – دعا برای برطرف کردن وسوسه
از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت زین العابدین (علیه‌السلام) خانواده‌اش را تعویذ می‌نـمود به این تعویذ، و آن را به افراد خصوصی خویش تعلیم می‌فرمود: (و فرمود) دستت را بر دهانت می‌گذاری و می‌گویی:

بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ وَبِصُنْعِ اللّٰهِ الَّذِی اَتْقَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ اِنَّهُ خَبِیرٌ بِـمٰا یَفْعَلُونَ.

به نام خدا، به نام خدا، به نام خدا و به آفرینش خدا که هر چیزی را از هر جهت نیکو انجام داد که او آگاه است به آنچه انجام می‌دهند.

دعای چهل‌ و هفت – تعویذ برای درد طحال
از امام باقر (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: مردی از خراسان نزد حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) آمد و گفت: ای فرزند رسول خدا، حج کردم هنگام خارج شدن نیت نـمودم که نزد شما آیم زیرا که دردی در طحال دارم و اینکه مرا دعا کنی برای گشایش.

امام سجاد (علیه‌السلام) به وی فرمود: خداوند آن را از تو دور کرده است و سپاس او را سزاست. پس هرگاه آن را احساس نـمودی بنویس این آیه را با زعفران و آب زمزم و آن را بنوش که خدای تعالی آن درد را از تو دور می‌سازد:

﴿قُلِ ادْعُوا اللّٰهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمٰنَ أَیّاً مٰا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنىٰ وَلاٰ تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلاٰ تُخَافِتْ بِهٰا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَلِکَ سَبِیلًا * وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَـرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّـرْهُ تَکْبِیراً﴾.[۱]

دعای چهل‌ و شش – دعا هنگام بیماری، اندوه و یا گرفتاری
دعا برای رفع بیماری و اندوه:
دعای پانزدهم صحیفه سجادیه مناجاتی ست که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان چهل و ششمین دعا تنظیم شده است.

حضرت زینِ العابدین (علیه السلام) این نیایش را با سپاسگزاری و مدح پرودگاری آغاز نموده است که در تمام عمر انسان، چه در در دوران بیماری و کسالت و چه در دوران سلامتی و صحت، شکرگزاریش پایان نمی پذیرد.

آن حضرت همچنین در دعا برای رفع بیماری و اندوه به آثار اخروی بیماری از جمله پاک شدن گناهان اشاره می فرمایند و بیماری و اندوه را فرصتی برای توبه در نظر می گیرند.

در حقیقت دعا برای رفع بیماری و اندوه پسندیده بودنِ تحمل بیماری را مانند درک عظمت نعمت سلامتی ارزشمند معرفی نموده و آثار تحمل این رنج را شیرین و گوارا خوانده است.

حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) هنگام دعا برای رفع بیماری و اندوه به ثواب اعمالی اشاره می کنند که نه با قلب و جوارح و نه با زبان انجام شده است؛ بلکه پاداش الهی هستند که در دوران بیماری، پرودگار برای بندهٔ خود از سر احسان و بخشش عطا می فرماید.

دعای چهل‌ و پنج – دعا هنگام خشم
حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه کسی او را به خشم می‌آورد، می‌فرمود:

اَللّٰهُمَّ اِنْ کَانَ صٰادِقاً فَاغْفِرْ لیٖ وَاِنْ کَانَ کَاذِباً فَاغْفِرْ لَهُ.

خداوندا، اگر او راستگو باشد، پس مرا ببخش، و اگر دروغگو باشد، او را ببخش.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife

دعای چهل‌ و چهار – هنگام دیدن چیزهایی که دوست نـمی‌داشت
دعا برای دفع ظلم و شکایت از ظالم:
این دعا که چهاردهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه می باشد در کتاب صحیفه جامعه در ردیف چهل و چهارمین دعا قرار گرفته است.

دعا برای دفع ظلم و شکایت از ظالم، هم استعاذه به خداوند است و هم رازونیاز با پروردگاری که بینا و آگاه به تمام حوادث جهان می باشد. حضرت زین العابدین (علیه السلام) در این دعا به مخاطب خود یاد می دهد که اسلام هر گونه ظلم و ستمی را نفی می کند و روحیهٔ ضد ظلم بودن را در قلب انسان تقویت می کند.

امام سجاد(علیه السلام) در دعا برای دفع ظلم و شکایت از ظالم پس از توصیف اسماء الهی از آن مقام بلندمرتبه طلب یاری در مقابل ستمگرانی دارند که در برابر قدرت بی انتهای پروردگار مغلوب اند. سید العابِدین همچنین در قبال آنکه از شر ظالمین به خداوند متعال پناه برده و طلب یاری دارند، از پیدایش این صفت اخلاقی ناپسند در وجود خویش به خداوند متعال پناهنده شده و تقاضای غلبه بر آتش خشم و کینه دارند.

دعای چهل‌ و سه – برای برآورده شدن حوائج
از ثـمالی روایت شده است که گفت: به امام سجاد (علیه‌السلام) عرض کردم: مرا دعایی بیاموز. فرمود: ای ثابت، بگو:

اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْاَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ لاٰ اِلٰهَ اِلّٰا اَنْتَ الْمَنّٰانُ بَدِیعُ السَّمٰاوٰاتِ وَالْاَرْضِ، ذُوالْجَلٰالِ وَالْاِکْرٰامِ اَنْ تَفْعَلَ بیٖ «کَذٰا وَکَذٰا»

خداوندا از تو درخواست می‌کنم به اینکه ستایش تو را سزاست، نیست خدایی جز تو که بسیار نعمت دهنده‌ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، دارنده بزرگی و بزرگواری هستی «که با من چنین و چنان کنی».

دعای چهل‌ و دو – برای برآورده شدن حوائج
ن دعا را خواندم. گفت: آن را به من یاد ده! گفتم: بعد از آنچه گفتی و من شنیدم؟ به تو نخواهم گفت، که تو از اهل آن نیستی.

حمران بن اعین می‌گوید: به ابوحمزه گفتم: تو را به خدا سوگند می‌دهم که آن را برای ما بازگو کن تا بیاموزیم و استفاده کنیم. گفت: سبحان اللّٰه، هدفم از ذکر این قصه همین بود که به شما دعا را بگویم تا از آن بهره مند شوید، بنویسید:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ

یٰا حَیُّ قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ مَعَ کُلِّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ حِینَ لاٰ حَیَّ، یٰا حَیُّ یَبْقىٰ وَیَفْنىٰ کُلُّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ لاٰ اِلٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، یٰا حَیُّ یٰا کَرِیمُ، یٰا مُحْیِیَ الْمَوْتیٰ، یٰا قٰائِمُ عَلیٰ کُلِّ نَفْسٍ بِـمٰا کَسَبَتْ.

ای زندۀ پیش از هر موجود زنده، ای زندۀ بعد از هر موجود زنده، ای زندۀ همراه هر زنده، ای زنده آنگاه که زنده‌ای نباشد ای زنده‌ای که می‌ماند و هر زنده‌ای نابود می‌شود، ای زنده‌ای که خدایی نیست جز تو، ای زنده، ای بزرگوار، ای زنده کنندۀ مردگان، ای احاطه دارنده و مسلط و مدبر بر هر کسی به آنچه عمل کرده است.

دعای چهل‌ و یک – در درخواست حوائج
یٰا مَنْ حَازَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ مَلَکُوتاً، وَقَهَرَ کُلَّ شَیْءٍ جَبَـرُوتاً، اَلِجْ قَلْبِی فَرَحَ الْاِقْبٰالِ عَلَیْکَ، وَاَلْحِقْنِی بِـمَیْدٰانِ الصّٰالِحِینَ الْمُطِیعِینَ لَکَ.

ای آنکه هر چیزی را از جهت ملکوت در برگرفته و هر چیزی را از حیث جبـروت مقهور ساخته است، داخل ساز به قلب من شادی روی آوردن به تو را، و مرا ملحق ساز به میدان صالحان فرمانبـردارت.

یٰا مَنْ قَصَدَهُ الطّٰالِبُونَ فَوَجَدُوهُ مُتَفَضِّلاً، وَلَجَاَ اِلَیْهِ الْعٰائِذُونَ فَوَجَدُوهُ نَوّٰالاً وَاَمَّهُ الْخٰائِفُونَ فَوَجَدُوهُ قَرِیباً. صَلَّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.