آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و بیست – روز چهاردهم ماه رمضان
إِلَهی وَسَیِّدِی بِکَ عَرَفْتُکَ، وَبِکَ اهْتَدَیْتُ إِلیٰ سَبِیلِکَ، وَأَنْتَ دَلِیلِی [1] عَلَی مَعْرِفَتِکَ، وَلَوْ لاٰ أَنْتَ مٰا عَرَفْتُ تَوْحِیدَکَ، وَلَا اهْتَدَیْتُ إِلَی عِبَادَتِکَ. [2] فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی مَا هَدَیْتَ وَعَلَّمْتَ، وَبَصَّـرْتَ وَفَهَّمْتَ وَأَوْضَحْتَ مِنَ الصِّـرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ.

محبوبم و سرورم! تو را به واسطۀ خودت شناختم و با کمک تو به راهت هدایت شدم. تو خود راهنمای من برای شناختت بودی. اگر تو نبودی، هرگز توحیدت را نمی‌شناختم و به عبادتت راه پیدا نمی‌کردم. پس سپاس فقط برای توست که هدایتم کردی، و به من آموختی، بینشم دادی، فهمم بخشیدی و راه راست را برایم روشن ساختی.

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فَیُجِیبُنِی، وَإِنْ‏ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی، وَإِنْ کُنْتُ بَخِیلًا حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی أُنَاجِیهِ لِحَاجَتِی إِذَا شِئْتُ، وَأَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ بِسِـرِّی، فَیَقْضِی حَاجَتِی.

سپاس خدایی را که هرگاه او را می‌خوانم، پاسخ می‌دهد، حتی اگر من در اجابت دعوت او کند باشم. سپاس خدایی را که هرگاه از او درخواست می‌کنم، به من عطا می‌کند، اگرچه وقتى او مرا به قرض دادن مى‌طلبد، بخیل و تنگ‌چشمم. سپاس خدایی را که هرگاه بخواهم، با او برای رفع نیازهایم راز و نیاز می‌کنم و هر زمان که بخواهم، در خلوت و در سکوت دلم با او سخن می‌گویم، و او حاجتم را برآورده می‌کند.

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لاٰ أَرْجُو غَیْرَہُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَیْرَہُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی، وَلَمْ یَکِلْنِی إِلَی النَّاسِ فَیُهِینُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَهُوَ غَنِیٌّ عَنِّی، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی یَحْلُمُ [3] عَنِّی حَتّٰى کَأَنِّی لَا ذَنْبَ لِی، فَرَبِّی أَحْمَدُ، وَهُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِی.

سپاس خدایی را که جز او به کسی امید ندارم، و اگر به غیر او امید می‌بستم، حتماً ناامید می‌شدم. سپاس خدایی را که مرا به خودش سپرد و گرامی داشت، و مرا به مردم واگذار نکرد تا خوارم کنند. سپاس خدایی را که با من محبت می‌کند، در حالی که از من بی‌نیاز است. و سپاس خدایی را که با من بردباری و از گناهانم چشم‌پوشی می‌کند، گویی که هیچ خطایی نداشته‌ام. پروردگارم ستوده ترین است و اوست که شایسته ترین فرد به ستایش من است.

یٰاذَا الْمَنِّ وَلاٰ یُـمَنُّ عَلَیْکَ، یٰاذَا الطَّوْلِ، یٰاذَا الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ، لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ ظَهْرَ [4] اللَّاجِینَ، وَجَارَ [5] الْمُسْتَجِیرِینَ، وَأَمَانَ الْخَائِفِینَ، إِلَیْکَ فَرَرْتُ بِنَفْسِی یٰا مَلْجَأَ الْخَائِفِینَ، لاَ أَجِدُ [6] شَافِعاً إِلَیْکَ إِلّٰا مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَیْهِ الْمُقَصِّـرُونَ، وَآمَلُ [7]‏ مَنْ لَجَأَ إِلَیْهِ الْخَائِفُونَ،

ای صاحب لطفی که بر تو منت گذاشته نمی‌شود! ای صاحب فضل بزرگ! ای صاحب شکوه و بزرگواری! هیچ محبوبی جز تو نیست. ای پشتوانۀ پناهندگان، و یار درخواست‌کنندگان و امن‌کننده‌ی دل‌های هراسان! به سوی تو با جانم گریخته‌ام، ای پناهگاه افرادی که از تو هراس دارند! هیچ شفیعی نزد تو نمی‌یابم، جز این‌که می‌دانم تو بهترین کسی هستی که بندگانی که قصور و کوتاهی‌کرده‌اند، به سوی او روی آورده‌اند و امیدبخش‌ترین کسی هستی که دل‌های هراسان به او پناه برده‌اند.

أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الطَّوْلَ وَالْقُوَّهَ [8] وَالْقُدْرَهَ وَالْحَوْلَ، أَنْ تَحُطَّ [9] عَنِّی وِزْرِی، وَتَعْصِمَنِی وَتَجْعَلَنِی مِنَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِکَ، وَأَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فیٖ سَعَهِ رَحْمَتِکَ وَرِضْوَانِکَ، یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ [10] وَآلِهِ وَسَلَّم.‏

از تو درخواست می‌کنم به‌خاطر اینکه تو صاحب بخشش، قدرت، توانایی، نیرو و اقتدار هستی، که بار گناهانم را از دوشم برداری، و مرا از گناه و لغزش حفظ کنی و در شمار کسانی قرار دهی که برای اطاعتت برگزیده‌ای، و آنان را با تقوا به گستره رحمت و خشنودی‌ات وارد کرده‌ای. ای مهربان‌ترین مهربانان! درود و سلام خدا بر محمد، پیامبر گرامی، و خاندان پاک او باد.

منبع:

ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال (ط – القدیمه)، 2جلد، دار الکتب الإسلامیه – تهران، چاپ: دوم، 1409 ق.

[1] . در برخی نسخه ها: أَنْتَ دَلِیل‏

[2] . در برخی نسخه ها: وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَیْتُ إِلَى عِبَادَتِک‏

[3] . در برخی نسخه ها: تَحَلَّم‏

[4] . در برخی نسخه ها: ظَهْرُ

[5] . در برخی نسخه ها: جارُ

[6] . در برخی نسخه ها: وَ لَا أَجِد

[7] . در برخی نسخه ها: أَمَلُ‏

[8] . در برخی نسخه ها با حذف وَالْقُوَّهَ

[9] . در برخی نسخه ها: وَ أَنْ تَحُطَّ

[10] . در برخی نسخه ها با حذف النَّبِیِّ

منبع: سایت منتظر

blog.montazer.ir/sahife