آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای بیست‌ و سه – دعای صبح و شب «حرز دیگری»
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ سَدَدْتُ أَفْوٰاهَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، وَالشَّیٰاطِینِ وَالسَّحَرَةِ وَالْأَبٰالِسَةِ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَالسَّلٰاطِینِ، وَ مَنْ یَلُوذُ بِهِمْ بِاللّٰهِ الْعَزِیزِ الْأَعَزِّ، وَبِاللّٰهِ الْکَبِیرِ الْأَکْبَـرِ، بِسْمِ اللّٰهِ الظّٰاهِرِ الْبٰاطِنِ، الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ، الَّذِى أَقٰامَ بِهِ السَّمَاوٰاتِ وَالْأَرْضَ، ثُمَّ اسْتَوىٰ عَلَی الْعَرْشِ،

به نام خدا و به خدا بستم دهان‌های جن و انس و شیاطین و ساحران و ابلیسان را از جن و انس و سلاطین و هر که به آنها پناه برد، به خدای عزیز با عزت‌تر و به خدای بزرگ بزرگ‌تر، به نام خداوند آشکار پنهان، نهان، ناپیدا که به آن برپا داشت آسما‌ن‌ها و زمین را و سپس بر عرش استیلا یافت،

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ ﴿وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ بِـمٰا ظَلَمُوا فَهُمْ لاٰیَنْطِقُونَ﴾، ﴿مٰا لَکُمْ لاٰتَنْطِقُونَ﴾، ﴿قٰالَ اخْسَئُوا فِیهٰا وَلاٰ تُکَلِّمُونِ﴾، ﴿وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا﴾، ﴿وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمٰنِ فَلاٰ تَسْمَعُ اِلّٰا هَمْسًا﴾.

به نام خداوند بخشندۀ مهربان «و گفته بر آنان واقع شد به آنچه ستم کردند پس آنان سخن نـمی‌گویند» «چرا سخن نـمی‌گویید؟» «در آن روز خوار بـمانید و سخن نگویید» «و بزرگان عالـم همه در پیشگاه عزت آن خدای حی توانا ذلیل و خاضعند و (در آن روز) هر که بار ظلم و ستم به دوش دارد سخت زبون و زیانکار است» «و صداها پیش خدای رحمان خاشع و خاموش گردد که جز زیر لب و آهسته صدایی نخواهی شنید.»

﴿وَجَعَلْنَا عَلیٰ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَفی آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فی الْقُرْآنِ وَحْدَەُ وَلَّوْا عَلیٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا﴾.

«و ما بر دل‌های تیره آن کافران پرده‌ای افکندیم که قرآن را فهم نکنند و در گوش‌هایشان هم سنگینی نهادیم، و چون تو در قرآن خدایت را به وحدانیت و یگانگی یاد کنی آنان روی گردانیده و به پشت گریزان می‌شوند.»

﴿وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لاٰیُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا﴾

«و چون قرآن بخوانی میان تو و کسانی که به آخرت ایـمان ندارند پرده‌اى پوشیده قرار مى‌دهیم»

﴿وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لاٰیُبْصِـرُونَ﴾

«و قرار دادیم در برابرشان سدی و در پشت سـرشان سدی و آنها را پوشاندیم پس آنان نـمی‌بینند»

﴿اَلْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلیٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِـمٰا کَانُوا یَکْسِبُونَ﴾

«امروز بر دهان آن کافران مهر خموشی نهیم و دست‌هایشان با ما سخن گوید و پاهایشان به آنچه می‌کردند گواهی دهد.»

﴿لَوْ أَنْفَقْتَ مٰا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مٰا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلٰکِنَّ اللّٰهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ﴾، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّٰاهِرِینَ.

«اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج می‌کردى نـمى‏‌توانستى میان دل‌هایشان الفت برقرار کنى ولی خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او تواناى حکیم است»، و صلوات خداوند بر محمد و خاندان پاکش باد.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife