آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هشتاد و هفت – در استغفار در قنوت وتر
اَللّٰهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفَارِی إِیّٰاکَ وَأَنَا مُصِـرٌّ عَلیٰ مٰا نَهَیْتَ قِلَّهُ حَیَاءٍ، وَتَرْکِیَ الْاِسْتِغْفَارَ مَعَ عِلْمِی بِسَعَهِ حِلْمِکَ تَضْیِیعٌ لِحَقِّ الرَّجَاءِ.

خداوندا طلب مغفرت من از تو، در حالی که بر آنچه نهی کرده‌ای اصـرار می‌ورزم، کم حیایی است و اینکه استغفار را ترک کنم با وجود علم من از وسعت بردباری‌ات، ضایع کردن حق امیدواری است.

اَللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِی تَؤْیِسُنِی أَنْ أَرْجُوکَ، وَإِنَّ عِلْمِی بِسَعَهِ رَحْمَتِکَ یُؤْمِنُنِی أَنْ أَخْشَاکَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَحَقِّقْ رَجَائِی لَکَ، وَکَذِّبْ خَوْفِی مِنْکَ، وَکُنْ لیٖ عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنِّی بِکَ یٰا أَکْرَمَ الْاَکْرَمِینَ، وَأَیِّدْنِی بِالْعِصْمَهِ، وَأَنْطِقْ لِسَانِی بِالْحِکْمَهِ، وَاجْعَلْنِی مِمَّنْ یَنْدَمُ عَلیٰ مٰاضَیَّعَهُ فیٖ أَمْسِهِ

دعای هشتاد و شش – در آخر وتر در حالی که به نماز ایستاده است
از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: علی بن الحسین (علیهماالسلام) در آخر وترش در حالی که به نـماز ایستاده بود، می‌گفت:

رَبِّ أَسَأْتُ وَظَلَمْتُ نَفْسِی، وَبِئْسَ مٰا صَنَعْتُ، وَهٰذِەِ یَدَایَ جَزَاءً بِـمٰا صَنَعَتٰا.

پروردگارا، من بدی کردم و به خود ستم نـمودم، و بد است آنچه کرده‌ام و اینها دو دست من هستند به کیفر آنچه کرده‌اند.

گفت: سپس دو دستش را روبروی صورتش باز می‌کرد و می‌فرمود:

دعای هشتاد و پنج – در قنوت وتر
حضـرت امام سجاد (علیه‌السلام) در قنوت نـماز وتر سیصد بار می‌فرمود:

اَلَعَفْوَ، اَلَعَفْوَ

خدایا عفو کن عفو کن.

دعای هشتاد و چهار – هرگاه به نماز می‌ایستاد در اول شب و در آخر آن
الف- اول شب

از حمّاد بن حبیب عطار کوفی نقل شده است که گفت: برای حج خارج شدیم و شب هنگام از «زباله» که منزلی در راه عراق به مکه است حرکت کردیم، در بین راه باد سیاه تندی وزیدن گرفت و قافله را پراکنده کرد.

من در آن بیابان راه را گم کردم و به دره‌ای دوردست رسیدم، هنگامی که شب فرا رسید به درختی بلند که در آنجا بود پناه بردم، پاسی که از شب گذشت و تاریکی همه جا را فرا گرفت جوانی را دیدم که جامۀ سفیدی به تن داشت و بوی مشک از او به مشام می‌رسید و به آن محل می‌آمد.

دعای هشتاد و سه – در دو رکعت پیش از نماز شب
الف- در رکعت اول

حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) پیش از نـماز شب، دو رکعت نـماز سبک به جای می‌آورد، که در آنها در رکعت اول سورۀ توحید، و در رکعت دوم سورۀ کافرون را می‌خواند، و دست‌های خود را در تکبیر بالا می‌برد، پس از رکوع و می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبِینُ، ذُوالْعِزِّ الشّٰامِخِ، وَالسُّلْطَانِ الْبَاذِخِ، وَالْمَجْدِ الْفَاضِلِ، أَنْتَ الْمَلِکُ الْقَاهِرُ، الْکَبِیرُ الْقَادِرُ، الْغَنِیُّ الْفَاخِرُ، یَنَامُ الْعِبَادُ وَلاٰ تَنَامُ، وَلاٰ تَغْفَلُ وَلاٰ تَسْأَمُ.

دعای هشتاد و دو – در دل شب
امام سجاد (علیه‌السلام) در دل شب هنگامی که چشم‌ها آرام می‌گرفت، این دعا را می‌خواند:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

إِلَهِی غَارَتْ[1] نُجُومُ سَمَائِکَ[2] وَنَامَتْ عُیُونُ أَنَامِکَ[3] وَهَدَأَتْ أَصْوَاتُ عِبَادِکَ وَأَنْعَامِکَ[4] وَغَلَّقَتِ الْمُلُوکُ[5] عَلَیْهَا أَبْوَابَهَا وَطَافَ عَلَیْهَا حُرَّاسُهَا[6] وَاحْتَجَبُوا عَمَّنْ یَسْأَلُهُمْ حَاجَهً أَوْ یَنْتَجِعُ[7] مِنْهُمْ فَائِدَهً.

محبوب من! ستارگان آسمانت فرو رفتند، چشمان خلق به خواب رفته و صداهای بندگان و چارپایان خاموش شده است. پادشاهان درهای کاخ‌هایشان را به روی خود بستند، و نگهبانانشان به نگهبانی بر گرد آنان درآمدند و خود را از نیازمندانی که از آنها حاجتی می‌طلبند یا کسانی که از آن‌ها سود و بهره‌ای می‌خواهند، پنهان کردند.

دعای هشتاد و یک – در طلب توبه
اَللّٰهُمَّ اِنَّکَ أَعْلَمُ بِـمٰا عَمِلْتُ، فَاغْفِرْ لیٖ مٰا عَلِمْتَ وَمٰا عَمِلْتُ، وَاصْـرِفْنِی بِقُدْرَتِکَ اِلیٰ مٰا أَوْجَبْتَ، وَعَلَیَّ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ، وَکُلُّهُنَّ بَعَیْنِکَ الَّتِی لاٰتَنَامُ، وَعِلْمِکَ الَّذِی لاٰیَنْسیٰ، فَعَوِّضْ مِنْهٰا أَهْلَهَا، وَاحْطُطْ عَنِّی وِزْرَهَا، وَخَفِّفْ عَنّیٖ ثِقْلَهَا، وَاعْصِمْنِی أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا.

خداوندا، تو داناتری به آنچه انجام داده‌ام، پس بیامرز بر من آنچه را دانسته‌ای، و آنچه را انجام داده‌ام و مرا متوجه کن به قدرتت، به سوی آنچه واجب نـموده‌ای، و بر گردن من حقوقی است که آنها را فراموش کرده‌ام، و همۀ آنها در مقابل چشم تو هستند، که بخواب نـمی‌رود، و علم تو که فراموش نـمی‌کند، پس عوض ده صاحبان آنها را، و فروگذار از من بارشان را، و سبک کن بر من سنگینی آنها را، و مرا نگهدار از اینکه مرتکب شوم مانند آنها را.

دعای هشتاد – در بیان توبه و درخواست آن
دعای توبه و استغفار:
این دعا سی و یکمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هشتادمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) فرازهای ابتدایی دعای توبه و استغفار را با ذکر صفات خداوند متعال آغاز نموده و سپس به توصیف احوال گناهکاران و چیرگی شیطان بر آنها پرداخته اند. در حقیقت دعای توبه و استغفار، شرح انواع گناهان، حالات توبه کننده، شرایط توبه راستین و راه رهایی از گناهان را دربرگرفته است.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) با علم به این موضوع که گناه و آلودگی در دنیا و آخرت گریبان گیر انسان است و سبب مرگ تدریجی روح و نفس می شود، دعای توبه و استغفار را برای طلب بخشیده شدن تمام گناهان تقریر فرموده اند.

دعای هفتاد و نه – در یاری جستن بر پرداخت وام
دعای پرداخت قرض و بدهی:
این نیایش سی اُمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هفتاد و نهمین دعا از کتاب صحیفه جامعه می باشد.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) در دعای پرداخت قرض و بدهی به آثار بدهکاری بر ذهن و جسم و قلب پرداخته و از رنج و اندوه مقروض بودن به خداوند متعال پناه برده اند.

ارکان اصلی دعای پرداخت قرض و بدهی درخواست فراوانی و فراخی مال، خودداری از اسراف، میانه روی در زندگی، برنامه ریزی مطلوب اقتصادی در زندگی، داشتن روحیهٔ بخشش، کسب روزی حلال و هم نشینی با تهی دستان از پروردگار است.

دعای هفتاد و هشت – در طلب معیشت
از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) به این دعا، دعا می‌کرد:
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ حُسْنَ الْمَعِیشَهِ مَعِیشَهً أَتَقَوَّى بِهَا عَلَى جَمِیعِ حَوَائِجِی، وَ أَتَوَصَّلُ بِهَا فِی الْحَیَاهِ إِلَى آخِرَتِی مِنْ غَیْرِ أَنْ تُتْرِفَنِی‏ فِیهَا فَأَطْغَى،‏ أَوْ تُقَتّـِرَ 1 بِهَا عَلَیَّ فَأَشْقَى.

خداوندا! از تو معیشتی نیکو و شایسته‌ می‌طلبم که با آن بتوانم بر تمامی نیازهایم چیره شوم و به وسیلۀ آن در دنیا به سرای آخرت دست یابم؛ بی‌آنکه مرا در ناز و نعمت غرق کنی تا سرکشی کنم، و یا زندگی را بر من سخت بگیری تا دچار رنج و بدبختی شوم.