آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و سه – هرگاه خبـر مرگ کسی را می‌شنید یا از مردن یاد می‌کرد
دعا در یاد مرگ:
این نیایش چهلمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه می باشد که در مجموعه دعاهای صحیفه جامعه به عنوان صد و سومین دعا تنظیم شده است.

امام سجاد (علیه السلام) دعا در یاد مرگ را با درود بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) آغاز نموده اند و در این دعا از خداوند درخواست دارند تا آرزوهای طولانی که سبب غفلت از یاد مرگ می شود را از انسان دور کند.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) هنگام دعا در یاد مرگ به معیارهای مهمی از جمله؛ شوق رسیدن به لقای الهی، درخواست مرگ در حالت هدایت و توبه، درخواست توفیق اعمال صالح، درخواست در امان ماندن از فریب آرزوهای طولانی و فراموشی مرگ اشاره فرموده اند.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) دعا در یاد مرگ را با مضامینی امیدوار کننده ادامه داده و در فرازهای پایانی این دعا مرگ را کلیدی از کلیدهای رحمت الهی نامیده اند. نکته طلایی دعا در یاد مرگ طلب مرگی نیکو و ظفرمند از خداوند یکتا می باشد.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاکْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ، وَقَصّـِرْەُ عَنّٰا بِصِدْقِ الْعَمَلِ، حَتّٰى لاٰنُؤَمِّلَ اسْتِتْمَامَ سَاعَهٍ بَعْدَ سَاعَهٍ، وَلَا اسْتِیفَاءَ یَوْمٍ بَعْدَ یَوْمٍ، وَلَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ، وَلاٰ لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ، وَسَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِہِ، وَآمِنَّا مِنْ شُـرُورِہِ، وَانْصِبِ الْمَوْتَ بَیْنَ أَیْدِینَا نَصْباً، وَلاٰ تَجْعَلْ ذِکْرَنَا لَهُ غِبّاً.

خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از آرزوی دور و دراز بی‌نیاز کن و دست آرزوهای دراز را با عمل راستین از دامن حیات ما کوتاه فرما؛ تا آن‌که پایان بردن ساعتی را از پی ساعتی و دریافتـن روزی را که به دنبال روزی و پیوستـن نفسی را به نفسی و رسیدن گامی را به گامی، آرزو نکنیم، و از فریب آرزوها ما را سالـم دار و از بدی‌هایش امان ده و مرگ را در برابر دیدگان ما قرار داده؛ قرار دادنی دائم و همیشگی؛ و یادش را به گونه‌ای قرار مده که روزی یادش کنیم و روزی از آن غفلت ورزیم.

وَاجْعَلْ لَنٰا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِئُ مَعَهُ الْمَصِیرَ إِلَیْکَ، وَنَحْرِصُ لَهُ عَلیٰ وَشْکِ اللِّحَاقِ بِکَ، حَتّٰى یَکُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِی نَأْنَسُ بِهِ، وَمَأْلَفَنَا الَّذِی نَشْتَاقُ إِلَیْهِ، وَحَامَّتَنَا الَّتِی نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا.

و از اعمال شایسته عملی برایمان قرار ده که آمدن به سوی تو را همراه با آن، آرام و آهسته شماریم؛ و برای زود رسیدن به لقای تو، حرص ورزیم؛ به طوری که مرگ برای ما محلّ انسی باشد که به آن انس گیریم؛ و مرکز الفتی باشد که به آن شوق ورزیم؛ و خویشاوند نزدیکی باشد که نزدیکی به او را دوست داشته باشیم.

فَإِذَا أَوْرَدْتَهُ عَلَیْنَا، وَأَنْزَلْتَهُ بِنٰا، فَأَسْعِدْنَا بِهِ زَائِراً، وَآنِسْنَا بِهِ قَادِماً، وَلاٰ تُشْقِنَا بِضِیَافَتِهِ، وَلاٰ تُخْزِنَا بِزِیَارَتِهِ، وَاجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ مَغْفِرَتِکَ، وَمِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِیحِ رَحْمَتِکَ

پس هنگامی‌که مرگ را بر ما وارد کنی، ما را از دیدار چنین دیدارکننده‌ای خوشبخت فرما؛ و زمانی که بر ما وارد شد، ما را با او مأنوس ساز؛ و ما را به مهمانی‌اش به رنج و زحمت مینداز؛ و به زیارتش خوار و سـرافکنده مکن؛ و آن را دری از درهای آمرزشت و کلیدی از کلیدهای رحمتت، قرار ده

أَمِتْنَا مُهْتَدِینَ غَیْرَ ضَالِّینَ، طَائِعِینَ غَیْرَ مُسْتَکْرِهِینَ، تَائِبِینَ غَیْرَ عَاصِینَ وَلاٰ مُصِـرِّینَ، یٰا ضَامِنَ جَزَاءِ الْمُحْسِنِینَ، وَمُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِینَ.

ما را در زمرۀ هدایت یافتگان بـمیران، نه گمراهان؛ و در سلک مطیعانی که از مرگ اکراه ندارند و در جمع توبه‌کنندگان از دنیا ببـر، نه گناهکاران و اصـرار ورزان به گناه؛ ای ضامن پاداش نیکوکاران و اصلاح کنندۀ کردار بدکاران!

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife