آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هشتاد – در بیان توبه و درخواست آن
دعای توبه و استغفار:
این دعا سی و یکمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هشتادمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) فرازهای ابتدایی دعای توبه و استغفار را با ذکر صفات خداوند متعال آغاز نموده و سپس به توصیف احوال گناهکاران و چیرگی شیطان بر آنها پرداخته اند. در حقیقت دعای توبه و استغفار، شرح انواع گناهان، حالات توبه کننده، شرایط توبه راستین و راه رهایی از گناهان را دربرگرفته است.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) با علم به این موضوع که گناه و آلودگی در دنیا و آخرت گریبان گیر انسان است و سبب مرگ تدریجی روح و نفس می شود، دعای توبه و استغفار را برای طلب بخشیده شدن تمام گناهان تقریر فرموده اند.

دعای هفتاد و نه – در یاری جستن بر پرداخت وام
دعای پرداخت قرض و بدهی:
این نیایش سی اُمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هفتاد و نهمین دعا از کتاب صحیفه جامعه می باشد.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) در دعای پرداخت قرض و بدهی به آثار بدهکاری بر ذهن و جسم و قلب پرداخته و از رنج و اندوه مقروض بودن به خداوند متعال پناه برده اند.

ارکان اصلی دعای پرداخت قرض و بدهی درخواست فراوانی و فراخی مال، خودداری از اسراف، میانه روی در زندگی، برنامه ریزی مطلوب اقتصادی در زندگی، داشتن روحیهٔ بخشش، کسب روزی حلال و هم نشینی با تهی دستان از پروردگار است.

دعای هفتاد و هشت – در طلب معیشت
از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) به این دعا، دعا می‌کرد:
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ حُسْنَ الْمَعِیشَهِ مَعِیشَهً أَتَقَوَّى بِهَا عَلَى جَمِیعِ حَوَائِجِی، وَ أَتَوَصَّلُ بِهَا فِی الْحَیَاهِ إِلَى آخِرَتِی مِنْ غَیْرِ أَنْ تُتْرِفَنِی‏ فِیهَا فَأَطْغَى،‏ أَوْ تُقَتّـِرَ 1 بِهَا عَلَیَّ فَأَشْقَى.

خداوندا! از تو معیشتی نیکو و شایسته‌ می‌طلبم که با آن بتوانم بر تمامی نیازهایم چیره شوم و به وسیلۀ آن در دنیا به سرای آخرت دست یابم؛ بی‌آنکه مرا در ناز و نعمت غرق کنی تا سرکشی کنم، و یا زندگی را بر من سخت بگیری تا دچار رنج و بدبختی شوم.

دعای هفتاد و هفت – در طلب روزی
اَللّٰهُمَّ سَأَلْتَ عِبَادَکَ قَرْضاً مِمّٰا تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَیْهِمْ، وَضَمِنْتَ لَهُمْ مِنْهُ خَلَفاً، وَوَعَدْتَهُمْ عَلَیْهِ وَعْداً حَسَناً، فَبَخِلُوا عَنْکَ، فَکَیْفَ بِـمَنْ هُوَ دُونَکَ اِذَا سَأَلَهُمْ؟ فَالْوَیْلُ لِمَنْ کَانَتْ حَاجَتُهُ اِلَیْهِمْ.

خداوندا از بندگانت قرض خواسته‌ای از آنچه بر آنان تفضل فرموده‌ای، و برای آنان ضمانت نـمودی که آن را عوض دهی، و وعده دادی آنان را بر آن وعده‌ای نیکو، و آنان در برابر تو بخل ورزیدند پس چگونه باشد نسبت به آنکه او از تو پایین تر است اگر از آنها درخواست کند؟ پس وای بر آنکه حاجتش نزد آنان باشد.

فَاَعُوذُ بِکَ یٰا سَیِّدیٖ اَنْ تَکِلْنِی إِلیٰ اَحَدٍ مِنْهُمْ، فَاِنَّهُمْ لَوْ یَمْلِکُونَ خَزَائِنَ رَحْمَتِکَ لَاَمْسَکُوا خَشْیَهَ الْاِنْفَاقِ بِـمٰا وَصَفْتَهُمْ، ﴿وَکٰانَ الْاِنْسٰانُ قَتُوراً﴾.

دعای هفتاد و شش – هنگامی که روزی بر آن حضـرت تنگ می‌شد
دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی:
این دعا بیست و نهمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هفتاد و ششمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

در دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی، حضرت سجاد (علیه السلام) تنها به دنبال اظهار عجز و ناتوانی و تنگدستی در پیشگاه خداوند نیست؛ بلکه از طریق مناجات به درگاه الهی راه کارهای توحیدی اسلام را برای تأمین روزی معرفی می کنند.

حضرت زین العابدین(علیه السلام) در دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی، از پروردگار خویش درخواست رهایی از رنج و مشقتی را دارد که به خاطر کسب روزی جسم و بدن به زحمت می افتد و در واقع تلاش بیهوده است.

دعای هفتاد‌ و‌ پنج – در توکل بر خداوند عزوجلّ
زید بن اسلم گفت: از دعای علی بن الحسین (علیهما‌السلام) (این دعا) بوده است:

اَللّٰهُمَّ لٰاتَکِلْنِی اِلیٰ نَفْسِی فَاَعْجَزُ عَنْهٰا، وَلٰا تَکِلْنِی اِلَی الْمَخْلُوقِینَ فَیُضَیِّعُونِی.

خداوندا، مرا به خودم وامگذار، که از آن ناتوان شوم، و مرا وامگذار به آفریدگان، که مرا تباه سازند.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife

دعای هفتاد و چهار – هنگام پناه بردن به خدای عزوجلّ
دعا در وقت پناه بردن به خداوند:
این مناجات بیست و هشتمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه و هفتاد و چهارمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

دعا در وقت پناه بردن به خداوند، هنگام رازونیاز حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) با پرودگار خویش بیان شده است. این دعا تجلی گاه متواضعانه ترین ارتباط بنده با خدا دانسته شده است.

تمام مضامین دعا در وقت پناه بردن به خداوند نشان دهندهٔ شناخت ژرف امام سجاد (علیه السلام) از پروردگار هستی می باشد. دعاکننده در این دعا به آدابی آراسته می شود که می بایست هنگام نیایش و مناجات با خداوند آنها را فراگرفته باشد.

از ارکان مهم دعا در وقت پناه بردن به خداوند می توان، به خالص شدن برای خداوند و بریدن از غیر او، ناامیدی از احسان غیر خدا، خوار شدن کسانی که طلب عزت از غی خدا دارند، لزوم درس گرفتن از اشتباهات دیگران، شامل شدن رحمت الهی بر همه موجودات، وحدانیت، قائم بودن به قدرت و بی نیازی و برتری خداوند اشاره کرد.

دعای هفتاد و سه – بر ضمره
از امام باقر (علیه‌السلام) روایت شده است که: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) فرمود: مرگ ناگهانی تخفیفی بر مؤمن است و افسوس خوردنی بر کافر و مؤمن می‌شناسد غسل دهنده و حمل کننده‌اش را. پس اگر او را نزد پروردگارش خیری باشد، می‌خواهد از حمل کننده‌اش عجله کردن در مورد او را و اگر غیر از آن باشد، از آنها می‌خواهد که در مورد او کوتاهی کنند.

ضمره بن سمره گفت: ای علی، اگر آنگونه باشد که می‌گویی، از تابوت بر می‌جست. پس خندید و دیگران را خنداند. امام سجاد (علیه‌السلام) فرمود:

اَللّٰهُمَّ اِنْ کَانَ ضَمْرَهُ بْنُ سَمْرَهَ ضَحِکَ وَاَضْحَکَ مِنْ حَدِیثِ رَسُولِ اللّٰهِ فَخُذْەُ اَخْذَ اٰسِفٍ.

خداوندا اگر ضمره بن سمره خندیده و خندانیده از حدیث رسول خدا، پس او را بگیر گرفتـن به خشم آمده‌ای.

دعای هفتاد و دو – بر عبیداللّٰه بن زیاد لَعَنَهُ اللّٰه
مدائنی از رجالش روایت کرد: که مختار بن ابی عبید ثقفی در کوفه قیام کرد. پس سـر ابن زیاد را نزد حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) فرستاد. اتفاقاً هنگامی آن را بر آن حضـرت وارد نـمودند که وی ناهار می‌خورد. پس حضـرت فرمود: مرا بر ابن زیاد لعنه اللّٰه وارد کردند. در حالی که وی ناهار می‌خورد و سـر پدرم در برابرش بود. پس گفتم:

اَللّٰهُمَّ لاٰتُـمِتْنِی حَتّٰى تُرِیَنِی رَأْسَ ابْنِ زِیٰادٍ وَاَنَا اَتَغَدّىٰ.

دعای هفتاد و یک – بر حرمله بن کاهل لَعَنَهُ اللّٰه
از منهال بن عمرو روایت شده است که گفت: هنگام بازگشت از مکه، بر امام علی بن الحسین (علیهماالسلام) وارد شدم، پس به من فرمود: ای منهال! حرمله بن کاهل اسدی چه شد؟ گفتم: او را دیدم که در کوفه زنده بود. حضـرت دو دست خود را بالا برد و فرمود:

اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ، اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ، اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ، اَللّٰهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ النّٰارِ.

خداوندا، داغی آهن را به او بچشان، خداوندا حرارت آهن را به او بچشان، خداوند سوزندگی آهن را به او بچشان، خداوندا داغی آتش را به او بچشان.