آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هفتاد و هشت – در طلب معیشت
از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) به این دعا، دعا می‌کرد:
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ حُسْنَ الْمَعِیشَهِ مَعِیشَهً أَتَقَوَّى بِهَا عَلَى جَمِیعِ حَوَائِجِی، وَ أَتَوَصَّلُ بِهَا فِی الْحَیَاهِ إِلَى آخِرَتِی مِنْ غَیْرِ أَنْ تُتْرِفَنِی‏ فِیهَا فَأَطْغَى،‏ أَوْ تُقَتّـِرَ 1 بِهَا عَلَیَّ فَأَشْقَى.

خداوندا! از تو معیشتی نیکو و شایسته‌ می‌طلبم که با آن بتوانم بر تمامی نیازهایم چیره شوم و به وسیلۀ آن در دنیا به سرای آخرت دست یابم؛ بی‌آنکه مرا در ناز و نعمت غرق کنی تا سرکشی کنم، و یا زندگی را بر من سخت بگیری تا دچار رنج و بدبختی شوم.

أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ حَلَالِ رِزْقِکَ، وَ أَفِضْ عَلَیَّ مِنْ سَیْبِ فَضْلِکَ‏، نِعْمَهً مِنْکَ سَابِغَهً وَ عَطَاءً غَیْرَ مَمْنُونٍ، ثُمَّ لَا تَشْغَلْنِی عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِکَ بِإِکْثَارٍ مِنْهَا تُلْهِینِی بَهْجَتُهُ، وَ تَفْتِنُنِی2 زَهْرَاتُ3 زَهْوَتِهِ،‏ وَ لَا بِإِقْلَالٍ عَلَیَّ مِنْهَا یَقْصُرُ بِعَمَلِی کَدُّهُ وَ یَمْلَأُ صَدْرِی هَمُّهُ.

روزی حلال خود را برایم وسیع کن و از بخشش و فضل بی‌پایانت نعمتی کامل و عطایی بی‌منت بر من ارزانی دار. آنگاه مرا به گونه‌ای مشغول نساز که شکر نعمت‌هایت را فراموش کنم؛ نه آنقدر زیاد نعمت ببخش که شادی‌اش مرا غافل کند و جلوه‌های فریبنده‌اش مرا به فتنه اندازد، و نه آنقدر روزی‌ام را کم کن که سختیِ تلاش برای جبران آن، مرا از بندگی بازدارد و فکر و اندوهش دلم را پُر کند.

أَعْطِنِی مِنْ ذَلِکَ یَا إِلَهِی غِنًى عَنْ شِرَارِ خَلْقِکَ وَ بَلَاغاً أَنَالُ بِهِ رِضْوَانَکَ وَ أَعُوذُ بِکَ یَا إِلَهِی مِنْ شَرِّ الدُّنْیَا، وَ شَرِّ مَا فِیهَا. لَا تَجْعَلِ الدُّنْیَا عَلَیَّ سِجْناً، وَ لَا فِرَاقَهَا عَلَیَّ حَزَناً4، أَخْرِجْنِی مِنْ فِتْنَتِـهَا مَرْضِیّاً عَنِّی، مَقْبُولًا فِیهَا عَمَلِی إِلَى دَارِ الْحَیَوَانِ‏ وَ مَسَاکِنِ الْأَخْیَارِ، وَ أَبْدِلْنِی بِالدُّنْیَا الْفَانِیَهِ نَعِیمَ الدَّارِ الْبَاقِیَهِ.

محبوبم! با آن نعمت‌ها، بی‌نیازی از مخلوقات بدکردارت را و دستیابی به رضایتت را به من عطا کن. به تو پناه می‌برم محبوب من! از شر دنیا و از شر آنچه در آن است. دنیا را برای من زندان مکن و فراق آن را برایم مایۀ اندوه قرار مده. مرا از فتنه‌های دنیا در حالی به سوی سرای جاودان و منزلگاه‌های نیکان بیرون ببر که از من خشنود باشی و عملم در آن پذیرفته شده باشد و به جای این دنیای زودگذر، نعمت‌های سرای باقی را نصیبم گردان.

اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَزْلِهَا وَ زِلْزَالِهَا وَ سَطَوَاتِ شَیَاطِینِهَا وَ سَلَاطِینِهَا وَ نَکَالِهَا وَ مِنْ بَغْیِ مَنْ بَغَى عَلَیَّ فِیهَا.

خداوندا! من به تو پناه می‌برم از سختی و بلاهای دنیا، و از تاخت و تازهای شیاطین و زورگویان آن، و از عقوبت‌هایش و از ستم کسی که در آن بر من ستم کند.

اَللَّهُمَّ مَنْ کَادَنِی فَکِدْهُ وَ مَنْ أَرَادَنِی فَأَرِدْهُ وَ فُلَّ عَنِّی حَدَّ مَنْ نَصَبَ لِی حَدَّهُ، وَ أَطْفِئْ 5 عَنِّی نَارَ مَنْ شَبَّ لِی‏ وَقُودَهُ وَ اکْفِنِی مَکْرَ الْمَکَرَهِ، وَافْقَأْ عَنِّی عُیُونَ الْکَفَرَهِ، وَاکْفِنِی هَمَّ مَنْ أَدْخَلَ عَلَیَّ هَمَّهُ.

خدایا! هر کس که قصد نیرنگ به من دارد، او را گرفتار نیرنگ کن؛ و هر کس که قصد بدی نسبت به من دارد، او را ناکام گردان؛ و تیغ آن کس را که به روی من تیغ کشد، کند کن و آتشی را که علیه من برافروخته، خاموش ساز؛ مرا از حیله و مکر حیله‌گران محفوظ دار؛ و چشمان کافران را از من کور کن؛ و مرا از غم و اندوهی که کسی بر من تحمیل کرده، رهایی بخش.

وَادْفَعْ عَنِّی شَرَّ الْحَسَدَهِ، وَاعْصِمْنِی مِنْ ذَلِکَ بِالسَّکِینَهِ وَ أَلْبِسْنِی دِرْعَکَ الْحَصِینَهَ وَاخْبَأْنِی‏ مِنْ6 سِتْرِکَ الْوَاقِی وَ أَصْلِحْ لِی حَالِی وَ أَصْدِقْ7 قَوْلِی بِفِعَالِی وَ بَارِکْ لِی فِی أَهْلِی وَ مَالِی.

و شرّ حسودان را از من دور کن و با آرامشی از سوی خودت، مرا از گزند حسادت آنان حفظ کن. زرهِ محکم و نفوذناپذیر خودت را بر من بپوشان و مرا در پناهِ پوششِ محافظت‌کننده‌ات پنهان ساز. حال و روز مرا بهبود بخش و گفتارم را با کردارم تصدیق کن و به خانواده و دارایی‌ام برکت عطا فرما.

پاورقی:

1. در برخی نسخه ها: تَقْتُرَ
2. در برخی نسخه ها: تَفْتِنِّی
3. در برخی نسخه ها: زَهَرَاتُ
4. در برخی نسخه ها: حُزْناً
5. در برخی نسخه ها: أَطْفِ
6. در برخی نسخه ها: فی
7. در برخی نسخه ها: صَدِّقْ

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife