آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هفتاد و شش – هنگامی که روزی بر آن حضـرت تنگ می‌شد
دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی:
این دعا بیست و نهمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و هفتاد و ششمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

در دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی، حضرت سجاد (علیه السلام) تنها به دنبال اظهار عجز و ناتوانی و تنگدستی در پیشگاه خداوند نیست؛ بلکه از طریق مناجات به درگاه الهی راه کارهای توحیدی اسلام را برای تأمین روزی معرفی می کنند.

حضرت زین العابدین(علیه السلام) در دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی، از پروردگار خویش درخواست رهایی از رنج و مشقتی را دارد که به خاطر کسب روزی جسم و بدن به زحمت می افتد و در واقع تلاش بیهوده است.

همچنین امام علی بن الحسین (علیه السلام) حضرت حق تعالی را یگانه ضامن روزی ای خطاب می کنند که عهده دار رزق بندگان خود می باشد.

در فرازهای میانی دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی امام سجاد (علیه السلام) درخواست برطرف شدن بیماری های قلبی مانند بدگمانی و سوءظن به خداوند منان را تمنا کرده است.

نکته طلایی دعا هنگام تنگ شدن رزق و روزی درخواست سربلندی از باری تعالی در آزمایش بندگان با سختی معیشت و تنگدستی می باشد.
اَللّٰهُمَّ إِنَّکَ ابْتَلَیْتَنَا فیٖ أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ، وَفیٖ آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ، حَتَّى الْتَمَسْنَا أَرْزَاقَکَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِینَ، وَطَمِعْنَا بِآمَالِنَا فیٖ أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِینَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ.

خداوندا ما را در رزق و روزی‌مان به یقین نداشتـن و در مدّت زندگی‌مان به درازی آرزو آزمودی؛ تا جایی که روزی‌های تو را، از روزی خوران خواستیم؛ و به آرزوی‌مان نسبت به عمر طولانی، در عمر سال‌خوردگان طمع بستیم، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست.

وَهَبْ لَنٰا یَقِیناً صَادِقاً تَکْفِینَا بِهِ مِنْ مَؤُونَهِ الطَّلَبِ، وَأَلْهِمْنَا ثِقَهً خَالِصَهً تُعْفِینَا بِهٰا مِنْ شِدَّهِ النَّصَبِ،

و ما را یقینی راستین بخش که به سبب آن از مشقّت طلب روزی بی‌نیازمان کنی و اطمینانی خالص به ما الهام کن تا به سبب آن از شدّت رنج و تعب نگاهمان داری.

وَاجْعَلْ مٰا صَـرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِکَ فیٖ وَحْیِکَ، وَأَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِکَ فیٖ کِتَابِکَ قَاطِعاً لِاهْتِمَامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِی تَکَفَّلْتَ بِهِ، وَحَسْماً لِلْاِشْتِغَالِ بِـمٰا ضَمِنْتَ الْکِفَایَهَ لَهُ،

و چنان کن که آنچه در قرآنت به روشنی و بی‌ ابهام وعده داده‌ای و از پی آن وعده در کتابت سوگند یاد کرده‌ای، ما را از دویدن دنبال آن رزقی که رساندنش را به ما عهده‌دار شده‌ای، باز دارد؛ و مانع پریشانی خاطر ما نسبت به آنچه ضامن کفایتش شده‌ای، گردد.

فَقُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ الْأَصْدَقُ، وَأَقْسَمْتَ وَقَسَمُکَ الْأَبَرُّ الْأَوْفیٰ: ﴿وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمٰا تُوعَدُونَ﴾.

پس چنین گفته‌ای و گفتۀ تو حق و راست‌ترین گفته‌هاست و سوگند خورده‌ای و سوگندت عملی شده‌ترین سوگندها و سوگندی کامل و اجرایی ست: «و روزیِ شما و آنچه به شما وعده داده شده، در آسمان است».

ثُمَّ قُلْتَ: ﴿فَوَ رَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مٰا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ﴾.

سپس گفتی: «پس به پروردگار آسمان و زمین سوگند، موجود بودن روزی و آنچه به آن وعده داده شده‌اید حق است، مانند آن‌که شما سخن می‌گویید».

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife