آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای سی‌ و یک – دعا برای سعادتمندی
اَللّٰهُمَّ لاٰتُخَیِّبْ رَجٰاءً هُوَ مَنُوطٌ بِکَ، وَلاٰ تُصَفِّرْ کَفّاً هِیَ مَمْدُودَهٌ اِلَیْکَ، وَلاٰ تُذِلَّ نَفْساً هِیَ عَزِیزَهٌ عَلَیْکَ بِـمَعْرِفَتِکَ، وَلاٰ تَسْلُبْ عَقْلاً هُوَ مُسْتَضِی‌ءٌ بِنُورِ هِدٰایَتِکَ، وَلاٰ تُقْذِ عَیْناً فَتَحْتَهٰا بِنِعْمَتِکَ، وَلاٰ تُخْرِسْ لِسٰاناً عَوَّدْتَهُ الثَّنٰاءَ عَلَیْکَ، وَکَمٰا کُنْتَ اَوَّلاً بِالتَّفَضُّلِ، فَکُنْ اٰخِراً بِالْاِحْسٰانِ، اَلنّٰاصِیَهُ بِیَدِکَ، وَالْوَجْهُ عٰانٍ لَکَ، وَالْخَیْرُ مُتَوَقَّعٌ مِنْکَ، وَالْمَصِیرُ عَلیٰ کُلِّ حٰالٍ اِلَیْکَ.

خداوندا، نومید مساز امیدی را که به تو وابسته است و محروم مساز دستی را که به سوی تو دراز گشته، و خوار مساز شخصی را که با شناخت تو بر تو عزیز است، و سلب مکن عقلی را که به نور هدایت تو روشنی جسته، و مبند چشمی را که آن را گشوده‌ای با نعمتت، و لال مکن زبانی را که به ستایشت عادت داده‌ای، و آنگونه که در آغاز بوده‌‌ای اهل تفضل، در آخر نیز رفتار کن به احسان. پیشانی در دست تو و چهره خاضع است برای تو، و خیر از تو مورد انتظار است و سـرانجام به هر حال به سوی تو می‌باشد.

دعای سی‌ ام – آمرزش خواهی از خداوند عزوجلّ
دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند:
این دعا نهمین دعا در کتاب صحیفه سجادیهٔ معروف می باشد که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان سی اُمین دعا تنظیم شده است.

دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند مناجاتی ست که ابتدا بازگشت به سوی حق تعالی و توبه ای موردپسند را درخواست می کند و سپس از تصمیمات ناگواری که منجر به خشم پروردگار می شود خود را برحذر می کند. حضرت زین العابدین (علیه السلام) میل و ذائقهٔ مخاطب را با مفاهیم شیرین این نیایش به سمت میلِ به آمرزش خواهی سوق می دهد. آن حضرت هنگام دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند ضعف انسانی که از نطفه ای بی ارزش به وجود می آید را به زبان آورده و با ظرافت بیان از خداوند متعال درخواست یاری و استعانت دارد.

نکته طلایی دعا در شوق به مغفرت و آمرزش از خداوند اشتیاق به بخشیده شدن و دریافت پاداش از فرمانروای هستی می باشد.

دعای بیست و نه – در پناه جستن

از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهما‌السلام) می‌فرمود: اگر این کلمات را بگویم، اهمیت نـمی‌دهم که انس و جن بر ضـرر من جمع شوند:

بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ وَمِنَ اللّٰهِ وَاِلَی اللّٰهِ، وَفیٖ سَبِیلِ اللّٰهِ، وَعَلیٰ مِلَّهِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهٖ، اَللّٰهُمَّ اِلَیْکَ اَسْلَمْتُ نَفْسِی، وَاِلَیْکَ اَلْجَأْتُ ظَهْرِی، وَاِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی، وَاِلَیْکَ فَوَّضْتُ اَمْرِی.

به نام خدا و به خدا و از خدا و به سوی خدا و در راه خدا، و بر آئین رسول خدا درود خدا بر او و خاندانش باد، خداوندا به تو سپردم خود را، و پشتم را به تو پناه داده‌ام و به سوی تو روی کرده‌ام، و امر خود را به تو واگذار نـمودم.

دعای بیست و هشت – پناه جستـن به خداوند عزوجلّ

بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ وَمِنَ اللّٰهِ وَاِلَی اللّٰهِ وَفیٖ سَبِیلِ اللّٰهِ، وَعَلیٰ مِلَّهِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، اَللّٰهُمَّ اِنِّی اِلَیْکَ اَسْلَمْتُ نَفْسِی، وَاِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی، وَاِلَیْکَ اَلْجَأْتُ ظَهْرِی، وَاِلَیْکَ فَوَّضْتُ اَمْرِی.

به نام خدا و به خدا و از خدا و به سوی خدا و در راه خدا، و بر آئین رسول خدا درود خدا بر او و خاندانش باد، خداوندا به تو سپردم خود را، و به سوی تو روی کرده‌ام، و به سوی تو پشتم را پناه داده‌ام، و امر خود را به تو واگذار نـمودم.

دعای بیست‌ و هفت – پناه جستن از بلاها و اخلاق نکوهیده

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ تَحْسُنَ فیٖ لَوٰامِحِ [مَرْأَی] الْعُیُونِ عَلاٰنِیَتِی، وَتَقْبُحَ فیٖ خَفِیّٰاتِ الْقُلُوبِ سَـرِیرَتِی، اَللّٰهُمَّ فَکَمٰا أَسَأْتُ فَاَحْسَنْتَ إِلَیَّ، فَإِذٰا عُدْتُ فَعُدْ عَلَیَّ، فَاعْمُرْنِی بِطَاعَتِکَ، وَلاٰ تُخْزِنِی بِـمَعْصِیَتِکَ، وَارْزُقْنِی مُوٰاسِاهَ مَنْ قَتَّـرْتَ عَلَیْهِ بِـمٰا وَسَّعْتَ عَلَیَّ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ.

خداوندا به تو پناه می‌برم از اینکه آشکار من در دیده‌ها زیبا آید و زشت گردد در پنهانی‌های دل‌ها، اندرونم، خداوندا همانگونه که من بدی کردم و تو به من نیکی نـمودی، هرگاه بازگشتم، به سوی من باز آی، و مرا آباد ساز با طاعتت و رسوایم مساز با معصیتت، و مرا روزی کن همدردی کردن با کسی را که بر او تنگ گرفته‌ای به آنچه بر من وسعت بخشیده‌ای ای مهربان‌ترین مهربانان.