آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و سی‌ و شش – در شب بیست و هفتم ماه رمضان
از زید بن علی (علیهماالسلام) روایت شده است که فرمود: شنیدم پدرم علی بن الحسین (علیهماالسلام) در شب بیست و هفتم ماه رمضان، که از اول شب تا آخر آن می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنِی التَّجَافِیَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ، وَالْإِنَابَهَ إِلیٰ دَارِ الْخُلُودِ، وَالاِسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ.

خداوندا، دورى گزیدن و کنار کشیدن از سـراى فریب و بازگشت به سـراى جاودانگى و آمادگى براى مرگ پیش از فوتِ فرصت را، روزى‌ام کن.

و در اقبال الاعمال زاید بر آن است که لفظ آن چنین است:

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ وَأُقْسِمُ عَلَیْکَ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ، سَمَّاکَ بِهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ، أَوِاسْتَأْثَرْتَ بِهِ فیٖ عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الَّذِی حَقٌّ عَلَیْکَ أَنْ تُجِیبَ مَنْ دَعَاکَ بِهِ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَتُسْعِدَنِی فیٖ هٰذِہِ اللَّیْلَهِ سَعَادَهً لاٰأَشْقىٰ بَعْدَهَا أَبَداً یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.‏

خداوندا، از تو به همۀ اسما و کمالات تو که یکی از آفریده‌هایت تو را بدان خوانده است، یا در علم غیب براى خود برگزیده [و اندوخته‌اى]، درخواست نـموده و سوگند یاد مى‌کنم و نیز به بزرگ‌ترین اسم تو که بر تو است دعاى هرکس که تو را بدان بخواند اجابت کنى، خواهانم که بر محمد و آل محمد درود فرستى و در این شب مرا چنان نیکبخت گردانی که بعد از آن هرگز بدبخت نگردم، اى مهربان‌ترین مهربانان.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife