آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای نود و شش – در خشنودی، هنگامی که به دنیاداران نگاه می‌کرد
دعا برای راضی بودن به مقدرات الهی:
این دعا سی و پنجمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و نود و ششمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) دعا برای راضی بودن به مقدرات الهی را از ان جهت تقریر فرموده اند که بندگان از خداوند به خاطر داده ها و نداده ها سپاسگزاری کنند. در این دعا امام انسان ها را از خُلق حسد و خشم نسبت به داشته های دیگران برحذر داشته اند.

در مضامین دعا برای راضی بودن به مقدرات الهی خشنودی از داده های حق تعالی و دل بستن به قضای پرودگار مقامی بالاتر از صبر در برابر حوادث ناگوار برشمرده شده است.

ارکان اصلی دعا برای راضی بودن به مقدرات الهی پذیرفتن عدالت خداوند در تقسیم روزی میان بندگان، نیک شمردن قضای الهی، سپاسگزاری و شاکر بودن در برابر داده ها و نداده ها، درخواست ثروت تمام نشدنی و بابرکت، نشاط و حوصله در انجام تکالیف الهی، درخواست اعتماد و اطمینان از خداوند و نداشتن نگاه تحقیرآمیز به افراد فقیر می باشد.

نکته طلایی دعا برای راضی بودن به مقدرات الهی درخواست عزت و بزرگی نابودنشدنی از فرمانروای هستی می باشد.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رِضًی بِحُکْمِ اللّٰهِ، شَهِدْتُ أَنَّ اللّٰهَ قَسَمَ مَعَایِشَ عِبَادِہِ بِالْعَدْلِ، وَأَخَذَ عَلیٰ جَمِیعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَلاٰ تَفْتِنِّی بِـمٰا أَعْطَیْتَهُمْ، وَلاٰ تَفْتِنْهُمْ بِـمٰا مَنَعْتَنِی، فَأَحْسُدَ خَلْقَکَ، وَأَغْمِطَ حُکْمَکَ.

سپاس خدای را، خشنودم به حکم خدا، گواهی می‌دهم که خدا آنچه را وسیلۀ زندگی و معاش است، بین بندگانش به عدالت تقسیم کرد؛ و نسبت به تـمام بندگانش راه احسان پیش گرفت، خداوندا بر محمّد و آل محمد درود فرست و مرا به آنچه به بندگانت عطا کردی امتحان مکن و ایشان را به آنچه از من منع کرده‌ای میازمای، تا به بندگانت حسد ورزم و حکم و فرمانت را سبک انگارم.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَطَیِّبْ بِقَضَائِکَ نَفْسِی، وَوَسِّعْ بِـمَوَاقِعِ حُکْمِکَ صَدْرِی، وَهَبْ لِیَ الثِّقَهَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَکَ لَمْ یَجْرِ إِلّٰا بِالْخِیَرَهِ، وَاجْعَلْ شُکْرِی لَکَ عَلیٰ مٰا زَوَیْتَ عَنِّی أَوْفَرَ مِنْ شُکْرِی إِیّٰاک عَلیٰ مٰا خَوَّلْتَنِی،

خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و مرا به مقرّراتت دل‌خوش کن و سینه‌ام را به موارد فرمانت گشاده فرما و به من حالت اعتماد و اطمینان بخش؛ تا به وسیلۀ آن اقرار کنم که مقرّرات تو، جز به آنچه خیر است روان نشده؛ و شکرم را برای حضـرتت نسبت به آنچه از من دور داشتی و عطایش را دریغ کردی، از شکرم بر آنچه به من عنایت فرمودی، افزون‌تر قرار ده.

وَاعْصِمْنِی مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِی عَدَمٍ خَسَاسَهً، أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَهٍ فَضْلًا، فَإِنَّ الشَّـرِیفَ مَنْ شَـرَّفَتْهُ طَاعَتُکَ، وَالْعَزِیزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُکَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَمَتِّعْنَا بِثَـرْوَهٍ لاٰتَنْفَدُ، وَأَیِّدْنَا بِعِزٍّ لاٰیُفْقَدُ، وَاَسْـرِحْنَا فیٖ مُلْکِ الْأَبَدِ إِنَّکَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِی لَمْ تَلِدْ وَلَمْ تُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُواً أَحَدٌ.

و مرا از این‌که به تهیدست فقیری گمان پستی برم و به ثروتـمندی گمان برتری ورزم، حفظ فرما؛ چه آن‌که شـریف، کسی است که طاعت تو او را شـرافت داده و عزیز کسی است که عبادت تو او را به عزّت نشانده. پس بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از ثروتی که تـمام نـمی‌شود بهره‌مند کن و به توان و قدرتی که از بین نـمی‌رود یاری ده و ما را به سوی بهشت جاودانه روانه ساز؛ همانا تو یکتا و یگانه و بی‌نیازی؛ نزاییدی و زاییده نشدی و احدی برایت همتا نبود.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife