آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای هشتاد و یک – در طلب توبه
اَللّٰهُمَّ اِنَّکَ أَعْلَمُ بِـمٰا عَمِلْتُ، فَاغْفِرْ لیٖ مٰا عَلِمْتَ وَمٰا عَمِلْتُ، وَاصْـرِفْنِی بِقُدْرَتِکَ اِلیٰ مٰا أَوْجَبْتَ، وَعَلَیَّ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ، وَکُلُّهُنَّ بَعَیْنِکَ الَّتِی لاٰتَنَامُ، وَعِلْمِکَ الَّذِی لاٰیَنْسیٰ، فَعَوِّضْ مِنْهٰا أَهْلَهَا، وَاحْطُطْ عَنِّی وِزْرَهَا، وَخَفِّفْ عَنّیٖ ثِقْلَهَا، وَاعْصِمْنِی أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا.

خداوندا، تو داناتری به آنچه انجام داده‌ام، پس بیامرز بر من آنچه را دانسته‌ای، و آنچه را انجام داده‌ام و مرا متوجه کن به قدرتت، به سوی آنچه واجب نـموده‌ای، و بر گردن من حقوقی است که آنها را فراموش کرده‌ام، و همۀ آنها در مقابل چشم تو هستند، که بخواب نـمی‌رود، و علم تو که فراموش نـمی‌کند، پس عوض ده صاحبان آنها را، و فروگذار از من بارشان را، و سبک کن بر من سنگینی آنها را، و مرا نگهدار از اینکه مرتکب شوم مانند آنها را.

اَللّٰهُمَّ فَإِنَّهُ لاٰوَفَاءَ لیٖ بِالتَّوْبَهِ اِلّٰا بِعِصْمَتِکَ، وَلَا اسْتِمْسَاکَ بیٖ عَنِ الْخَطَأِ اِلّٰا عَنْ قُوَّتِکَ، فَقَوِّنِی بِقُوَّهٍ کَافِیَهٍ، وَتَوَلَّنِی بِعِصْمَهٍ مَانِعَهٍ.

خداوندا مرا وفایی نیست به توبه، جز به نگهداری تو، و نه خود داری دارم از خطا جز به قوتت، پس مرا به نیرویی کافی تقویت کن و سـرپرستم باش به عصمتی بازدارنده.

اَللّٰهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِی بَیْنَ یَدَیْکَ، وَوَجِیبَ قَلْبیٖ مِنْ خَشْیَتِکَ، وَاضْطِرَابَ اَرْکَانِی مِنْ هَیْبَتِکَ، فَقَدْ أَقَامَتْنِی یٰارَبِّ ذُنُوبِی مَقَامَ الْخِزْیِ بِفِنَائِکَ، فَإِنْ سَکَتُّ لَمْ یَنْطِقْ عَنّیٖ أَحَدٌ، وَإِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ أَهْلاً لِلشَّفَاعَهِ.

خداوندا تنهایی‌ام را در پیشگاهت رحم کن، و تپش قلبم را از ترست، اندامم را از شکوهت، پس به تحقیق ای پروردگارم، گناهانم مرا در جایگاه رسوایی قرار داده است در درگاهت، پس اگر خاموش شوم، کسی به جای من سخن نـمی‌گوید و اگر شفاعت کنم، نیستم شایسته برای شفاعت.

اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَشَفِّعْ فیٖ خَطَایَایَ کَرَمَکَ، وَجُدْ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ، وَافْعَلْ بیٖ فِعْلَ عَزِیزٍ تَضَـرَّعَ إِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلِیلٌ فَرَحِمَهُ، أَوْ غَنِیٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِیرٌ فَنَعَشَهُ.

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست و کرمت را در مورد خطاهایم شفاعت ده، و ببخش بر من عفوت، و عمل کن با من عمل قدرتـمندی، که تضـرع کند نزد وی بندۀ ذلیلی پس او را رحم کند، یا بی‌نیازی که بندۀ فقیری به وی روی آورد و او را از فقر برهاند.

اَللّٰهُمَّ لاٰخَفِیرَ لیٖ مِنْکَ، فَلْیَخْفُرْنیٖ عَفْوُکَ، وَلاٰ شَفِیعَ لیٖ إِلَیْکَ، فَلْیَشْفَعْ لیٖ فَضْلُکَ، فَمٰا کُلُّ مٰا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنّیٖ بِسُوءِ أَثَرِی، وَلاٰ نِسْیَانٍ لِمٰا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی، وَلٰکِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاوَاتُکَ وَمَنْ فِیهٰا، وَأَرْضُکَ وَمَنْ عَلَیْهٰا، مٰا أَظْهَرْتُ لَکَ مِنَ النَّدَمِ، وَلَجَأْتُ إِلَیْکَ فِیهِ مِنْ التَّوْبَهِ.

خداوندا مرا از تو پناه دهنده‌ای نیست، پس بگذار که عفو تو پناهم دهد، و مرا نزد تو شفیعی نباشد، پس بگذار تا فضل تو شفاعتم کند، زیرا هر آنچه گفتم از ناآگاهی‌ام به بدی کردارم نیست، و نه از روی فراموشی برای آنچه پیشی گرفته از رفتار نکوهیده‌ام، ولی برای آن است که بشنود آسمان‌هایت و هر که در آنهاست، و زمینت و هر که بر آن است، آنچه را از پشیمانی برای تو آشکار نـموده، و به تو پناه برده‌ام در آن از توبه.

فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنِی بِسُوءِ مَوْقِفِی، أَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّهُ عَلَیَّ لِسُوءِ حَالِی، فَیَنَالَنِی مِنْهُ بَدَعْوَهٍ هِیَ أَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ دُعَائِی، أَوْ شَفَاعَهٍ هِیَ أَوْکَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفَاعَتِی، یَکُونُ بِهٰا نَجَاتِی مِنْ غَضَبِکَ، وَفَوْزِی بِرِضَاکَ.

که شاید بعضی از آنها به رحمتت به خاطر بدی جایگاهم بر من رحمت آورده، یا او را رقتی رسد بر من به خاطر بد حالی‌ام، و به من برسد از ناحیۀ او دعایی را که از دعای من نزد تو بهتـر شنیدنی باشد، یا شفاعتی که مطمئـن‌تر باشد نزد تو از شفاعتم، که نجات من در آن باشد از خشمت، و رستگاری‌ام به خشنودی‌ات.

اَللّٰهُمَّ إِنْ یَکُنِ النَّدَمُ تَوْبَهً إِلَیْکَ، فَأَنَا أَنْدَمُ النّٰادِمِینَ، وَإِنْ یَکُنِ التَّـرْکُ لِمَعْصِیَتِکَ إِنَابَهً، فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِیبِینَ، وَإِنْ یَکُنِ الْاِسْتِغْفَارُ حِطَّهً لِلذُّنُوبِ، فَإِنّیٖ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ، اَللّٰهُمَّ فَکَمٰا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَهِ وَضَمِنْتَ الْقَبُولَ، وَحَثَثْتَ عَلَی الدُّعَاءِ وَوَعَدْتَ الْاِجَابَهَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاقْبَلْ تَوْبَتِی، وَلاٰ تَرْجِعْنِی مَرْجِعَ الْخَیْبَهِ مِنْ رَحْمَتِکَ، إِنَّکَ أَنْتَ التَّوّٰابُ عَلَی الْمُذْنِبِینَ، وَالرَّحِیمُ لِلْخَاطِئِینَ الْمُنِیبِینَ.

خداوندا اگر پشیمانی، توبه نزد تو باشد، من پشیمان‌ترین پشیمانان هستم، و اگر باشد اجتناب از نافرمانی تو بازگشت، من نخستین بازگشت کنندگانم، و اگر طلب آمرزش از بین برنده‌ای برای گناهان باشد، پس من از آمرزش طلبانم، خداوندا آنگونه که به توبه دستور دادی و پذیرش آن را نیز ضامن شدی، و تشویق کردی به دعا کردن، و وعدۀ اجابت فرمودی، بر محمد و آلش درود فرست، و توبه‌ام را بپذیر، و مرا بازمگردان بازگشت محروم و ناامید از رحمتت که تو، خود بازگشت کننده بر گناهکاران هستی، و مهربان نسبت به خطاکاران بازگشت کننده‌ای.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ کَمٰا هَدَیْتَنَا بِهِ، وَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ کَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ، صَلاٰهً تَشْفَعُ لَنٰا یَوْمَ الْقِیَامَهِ، وَیَوْمَ الْفَاقَهِ اِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ، وَهُوَ عَلَیْکَ یَسِیرٌ.

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست، آنگونه که ما را به وی هدایت کردی، و بر محمد و آلش، درود فرست آنگونه که ما را به وسیله او رهایی بخشیدی، درودی که شفاعت کند برای ما روز قیامت، و روز نیاز، که تو بر هر چیزی توانایی و آن بر تو آسان است.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife