آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای شصت‌ و یک – هرگاه از خداوند تندرستی و شکر بر آن را درخواست می‌نمود
دعای عافیت و سلامتی:
این دعا بیست و سومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه می باشد که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان شصت و یکمین دعا تنظیم شده است.

حضرت سیدالعابدین (علیه السلام) دعای عافیت و سلامتی را در قالبی منسجم برای درخواست تندرستی در تمام شئون مادی و معنوی تقریر فرموده اند. از ابتدا تا آخرین فراز این دعا امام از خداوند متعال عافیت در دین، عقل، قلب و جسم را تمنا کرده و در مضامین پایانی نیز از شر شیاطین انسی و جنی به حضرت حق پناهنده شده اند.

با این تعابیر دعای عافیت و سلامتی یکی از کامل ترین ادعیه ها برای درخواست امنیت، صحت و در امان بودن از مکر دیگران می باشد.

دعای شصت – در تنگدستی و سخت حالی
اَلْحَمْدُ للِّٰهِ الَّذیٖ شَکَرَ عَلیٰ مٰا بِهِ اَنْعَمَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی ذَمَّ عَلیٰ مٰا لَوْ شٰاءَ مِنْهُ لَعَصَمَ، فَاَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی عِلْمُهٰا فِی الْغُیُوبِ قَبْلَ خَطَرٰاتِهٰا عَلیَ الْقُلُوبِ.

سپاس خدای را، که سپاس گفت بر آنچه خود نعمت داده است و سپاس خدای را که نکوهش نـمود بر آنچه اگر از او خواسته بود عصمت می‌بخشید، پس، از خداوند طلب آمرزش می‌کنم، از گناهانی که پیش از آنکه بر دل‌ها خطور کند علم آن در سـراپردۀ غیب الهی بوده است.

دعای پنجاه‌ و نه – هنگام شدت و سختی و مشکل شدن کارها

دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها:
این مناجات بیست و دومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و پنجاه و نهمین دعا از کتاب صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) این نیایش پرقدرت را به عنوان دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها به رشته تقریر درآورده اند.

فرازهای دعا نشانگر محتوایی ناب و گنجینه ای غنی برای تهذیب نفس می باشد، همچنین مناجات آن حضرت در این دعا نشان دهنده آن است که ایشان در همه حالات تسلیم محض خداوند بودند.

امام در دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها، توفیق الهی را لازمۀ رشد و تعالی انسان دانسته و همچنین خشنودی خداوند را عامل هدایت معرفی نموده اند.

موضوع اصلی دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها اعتراف به ضعف و ناتوانی در برابر بلاها و سختی هایی ست که فقط بدست فرمانروای هستی برطرف می شوند.

دعای پنجاه‌ و هشت – هرگاه امری او را اندوهگین می‌ساخت
روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه از امری اندوهگین می‌شد پاکیزه‌ترین جامه‌هایش را می‌پوشید، و وضو می‌ساخت و به پشت بام می‌رفت، و چهار رکعت نـماز می‌خواند: در رکعت اول «حمد» و «اذا زلزلت» و در دوم «حمد» و «اذا جاء نصـراللّٰه» و در سوم «حمد» و «قل یا ایها الکافرون» و در چهارم «حمد» و «قل هو اللّٰه احد» را می‌خواند، سپس دو دستش را به سوی آسمان بالا می‌برد و می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الَّتی إِذَا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ مَغَالِقِ أَبْوٰابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ انْفَتَحَتْ، وَإِذَا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ مَضَائِقِ الْأَرَضِینَ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ.

دعای پنجاه‌ و هفت – هرگاه اندوهگین می‌شد وخطاها او را غمگین می‌نمود
دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه:
بیست و یکمین دعای صحیفه سجادیه هنگام اندوهناکی امام سجاد (علیه السلام) از گناهان و خطاها تقریر شده که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان پنجاه و هفتمین دعا آمده است.

حضرت زین العابدین(علیه السلام) در دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه، خداوند را تنها کفایت کننده بندگان خطاب می فرمایند و دعا را با معارف توحیدی آغاز می کنند، سپس خویشتن را تحت قدرت و سیطرهٔ فرمانروای هستی معرفی کرده اند.

آن حضرت در دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه پروردگار را بی نیاز کننده ناتوانان و یاور و نصرت بخش گرفتاران دانسته و حُزن حاصل از گناهان را راهی می داند برای بخشیده شدن آنها.

همچنین در آموزه های دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه، قضا و قدَر الهی را در حق بندگان عین عدالت می دانند. در ادامه حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) مخاطب را به فرمان پذیری از خداوند منان آگاه نموده اند و در زمان اعتراف به گناهان انسان را از ناامیدی به درگاه حق بازداشته اند.

دعای پنجاه‌ و شش – در یاد دادن درخواست بی‌نیاز شدن از مردم
شخصی در حضور آن حضـرت گفت: اَللّٰهُمَّ اَغْنِنِی عَنْ خَلْقِکَ یعنی: خداوندا مرا از آفریدگانت بی‌نیاز کن.

امام (علیه‌السلام) به او فرمود: اینگونه نگو (زیرا) که مردم به مردم (وابسته) هستند ولی بگو:

اَللّٰهُمَّ اَغْنِنِی عَنْ شِـرٰارِ خَلْقِکَ.

خداوند مرا از بدان خلقت بی‌نیاز کن.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife

دعای پنجاه‌ و پنج – درخواست خوبی‌های ستوده و افعال پسندیده
دعا برای خوش اخلاقی و انجام کارهای خوب:
این دعا بیستمین مناجات از ادعیه صحیفه سجادیه می باشد و در کتاب صحیفه جامعه در ردیف پنجاه و پنجم تنظیم شده است.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) در دعا برای خوش اخلاقی و انجام کارهای خوب با انتخاب آرایه های ادبی زیبا و گزینش متون ارزشمند، مخاطب را شیفتهٔ مضامین عالی قدر دعا کرده اند.

امام سجاد (علیه السلام) هر فراز از دعا برای خوش اخلاقی و انجام کارهای خوب را با صلواتی بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) آغاز نموده و در پایان هر بند از خداوند برای رفع معایب اخلاقی استمداد می طلبند.

همچنین دعا برای خوش اخلاقی و انجام کارهای خوب به دلیل دربرداشتن تعالیم انسان ساز و ارائهٔ معیارهای اخلاقی به دعای مکارم الاخلاق نیز معروف می باشد.

سیدالساجدین (علیه السلام) در دعا برای خوش اخلاقی و انجام کارهای خوب فهرستی از فضایل و رذایل اخلاقی را برشمرده اند که برای کسب و یا حذف آنها نیازمند تلاش و عزم مستمر و بی وقفه هستیم.

آموزه های این مناجات در محورهای اخلاق فردی شامل: درخواست کامل ترین مرحله ایمان، بالاترین مرتبه یقین، بهترین نیت ها می باشد و به مشکلات و موانع رشد قلبی انسان مانند، توجه و اشتغال به غیر خدا، فقر، طمع، تکبر، خودپسندی و… نیز اشاره فرموده اند.

دعای پنجاه‌ و چهار – در طلب باران
از ثابت بنانی روایت شده است، که گفت: همراه جمعی از عابدان بصـره همچون: ایوب سجستانی و صالح مرّی و عتبه غلام و حبیب فارسی، و مالک بن دینار، به حج رفته بودم، هنگامی که به مکه وارد شدیم، آب را کمیاب دیدیم، و از کمی باران تشنگی بر مردم سخت گشته بود، پس مردم مکه و حاجیان نزد ما شتافتند از ما خواستند که دعا کنیم و از خدا برای آنان طلب باران نـماییم. ما نیز به سوی کعبه آمده، طواف کردیم و با خضوع و تضـرع نزد کعبه دعا کردیم ولی اجابت را از ما بازداشت. پس در این حال جوانی را دیدیم که پیش آمد، در حالی که غم‌هایش او را اندوهگین کرده و مصیبت‌ها او را پریشان ساخته بود، وی چند دور طواف کعبه نـمود، سپس به سوی ما آمد و گفت:

دعای پنجاه‌ و سه – هنگام درخواست باران پس از خشکسالی
دعا برای بارش باران:
این دعا نوزدهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه و پنجاه و سومین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) در جملهٔ آغازین دعا برای بارش باران از خداوند منان، آبیاری و سیراب شدن چشمهٔ دل و روح را تقاضا نموده است. سپس به مضامینی در خصوص طلب باران پس از خشکسالی پرداخته است.

در دعا برای بارش باران، حضرت سیدالعابدین (علیه السلام) به فوائد و برکات باران، ویژگی های باران سودمند و نزول باران به عنوان یکی از نعمت های بزرگ پرودگار اشاره نموده اند.

در ازنای دعا برای بارش باران، در خصوص زنده شدن مردگان از جمله زمین و گیاهان و برگرداندن حیات به همهٔ مخلوقات الهی مضامین ارزشمندی را نگارش فرموده اند.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) در هنگام دعا برای بارش باران، باریدن باران را عامل ارزانی قیمت ها، برطرف کننده قحطی و افزون کننده توانایی ها دانسته و همینطور ویژگی های بارانی که باریدنش مایه عذاب می باشد، را ذکر نموده اند.

دعای پنجاه‌ و دو – در آنچه حذر می‌کند و می‌هراسد
اِلٰهیٖ اِنَّهُ لَیْسَ یَرُدُّ غَضَبَکَ اِلّٰا حِلْمُکَ، وَلاٰ یُنْجِی مِنْ عِقٰابِکَ اِلّٰا عَفْوُکَ، وَلاٰ یُخَلِّصُ مِنْکَ اِلّٰا رَحْمَتُکَ وَالتَّضَـرُّعُ اِلَیْکَ، فَهَبْ لیٖ یٰا اِلٰهیٖ فَرَجاً بِالْقُدْرَهِ الَّتیٖ بِهٰا تُحْیِی مَیْتَ الْبِلاٰدِ، وَبِهٰا تَنْشُـرُ اَرْوٰاحَ الْعِبٰادِ، وَلاٰ تُهْلِکْنِی وَعَرِّفْنِى الْاِجَابَهَ یٰارَبِّ، وَارْفَعْنِی وَلاٰ تَضَعْنِی، وَانْصُـرْنِی وَارْزُقْنِی، وَعِافِنِی مِنَ الْآفٰاتِ.

خدای من همانا خشم تو را جز بردباری تو باز نـمی‌گرداند، و از کیفرت نجات نـمی‌دهد جز عفوت، و از تو رهایی نـمی‌دهد جز رحمتت و ناله به درگاه تو، پس به من ببخش ای خدای من گشایشی را، با قدرتی که به آن سـرزمین‌های مرده را زنده می‌سازی، و ارواح بندگان را نشـر می‌دهی، و مرا هلاک مکن، و بشناسان به من اجابت را ای پروردگار، و مرا بالا بر و فرومایه مگردان، و نصـرتم ده و روزی عنایتم فرما، و از آفت‌ها تندرستی‌ام عطا کن.