آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای شصت و پنج – برای همسایگان و دوستانش هرگاه از آنان یاد می‌کرد
دعا برای همسایگان و دوستان اهل بیت:
این دعا بیست و ششمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و شصت و پنجمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

دعا برای همسایگان و دوستان اهل بیت دربردارنده حقوق همسایگان و دوستانی می باشد که عارف به جایگاه اهل بیت هستند. بنابراین امام سجاد (علیه السلام) در این دعا به دو موضوع مهم پرداخته اند؛ اول ارزش و اهمیت همسایه و دوم ارزش شیعیان.

در آموزه های دعا برای همسایگان و دوستان اهل بیت درخواست یاری از خداوند برای رعایت حقوق همسایه، فراگیری رفتارهای نیکو با آنان، عیادت از بیماران همسایگان، خیرخواهی، کمک به آنان برای رفع نیازهایشان، دیدار و سود رساندن به همسایه از ارکان اصلی دعا می باشند.

دعای شصت و چهار – دعای آن حضـرت برای فرزندانش (علیهم‌السلام)
دعا برای فرزندان:
این دعا در مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه بیست و پنجمین دعا و در کتاب صحیفه جامعه در ردیف شصت و چهارم تنظیم شده است.

دعا برای فرزندان در حقیقت یک سلسه مراتب از الگوهای صحیح تربیتی برای فرزندان را در تمام ابعاد ارائه می دهد.

حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) در دعا برای فرزندان ابتدا فرزند شایسته را نعمتی از جانب پرودگار خویش خوانده و در ازنای فرازها ویژگی های فرزند سعادتمند را بیان فرموده اند.

خیرخواه شدن فرزندان، طول عمر و سربلندی آنان ، اطاعت فرزندان از خداوند و طلب یاری خواستن از پرودگار در تربیت و تأدیب آنان برخی از ارکان دعا برای فرزندان هستند.

دعای شصت و سه – برای پدر و مادرش (علیهماالسلام)
دعا برای پدر و مادر:
این دعا در ادعیه صحیفه سجادیه بیست و چهارمین دعا و در کتاب صحیفه جامعه به عنوان شصت و سومین دعا تنظیم شده است.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) این نیایش سراسر حکمت را جهت ادای حقوق والدین توسط فرزندان تقریر فرموده اند. ایشان در دعا برای پدر و مادر درخواست توفیق خدمت خالصانه به والدین را دارند.

فرازهای دعا برای پدر و مادر با بهترین و برترین درودها بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) آغاز شده و در خلال دعا بیشترین توفیقات در احسان به والدین از خدواند منان درخواست شده است. امام سجاد (علیه السلام) در دعا برای پدر و مادر از حضرت حق تعالی تقاضا کرده اند که از گناهان پدران و مادران به خاطر اذیت و آزاری که از فرزندان به آنها می رسد، درگذرد.

دعای شصت‌ و دو – وقتی شنید شخصی از خداوند شکیبایی درخواست می‌نـمود
از امام رضا (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهما‌السلام)، مردی را در حال طواف کعبه مشاهده کرد که می‌گفت: اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْئَلُکَ الصَّبْـرَ «خداوندا از تو شکیبایی را درخواست می‌کنم».

حضـرت علی بن الحسین (علیهما‌السلام) دست بر شانۀ او زد و فرمود: بلا را درخواست نـموده‌ای، بگو:

اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْئَلُکَ الْعٰافِیَهَ، وَالشُّکْرَ عَلَی الْعٰافِیَهِ.

خداوندا از تو عافیت را درخواست می‌کنم و سپاس بر عافیت را.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife

دعای شصت‌ و یک – هرگاه از خداوند تندرستی و شکر بر آن را درخواست می‌نمود
دعای عافیت و سلامتی:
این دعا بیست و سومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه می باشد که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان شصت و یکمین دعا تنظیم شده است.

حضرت سیدالعابدین (علیه السلام) دعای عافیت و سلامتی را در قالبی منسجم برای درخواست تندرستی در تمام شئون مادی و معنوی تقریر فرموده اند. از ابتدا تا آخرین فراز این دعا امام از خداوند متعال عافیت در دین، عقل، قلب و جسم را تمنا کرده و در مضامین پایانی نیز از شر شیاطین انسی و جنی به حضرت حق پناهنده شده اند.

با این تعابیر دعای عافیت و سلامتی یکی از کامل ترین ادعیه ها برای درخواست امنیت، صحت و در امان بودن از مکر دیگران می باشد.

دعای شصت – در تنگدستی و سخت حالی
اَلْحَمْدُ للِّٰهِ الَّذیٖ شَکَرَ عَلیٰ مٰا بِهِ اَنْعَمَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی ذَمَّ عَلیٰ مٰا لَوْ شٰاءَ مِنْهُ لَعَصَمَ، فَاَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی عِلْمُهٰا فِی الْغُیُوبِ قَبْلَ خَطَرٰاتِهٰا عَلیَ الْقُلُوبِ.

سپاس خدای را، که سپاس گفت بر آنچه خود نعمت داده است و سپاس خدای را که نکوهش نـمود بر آنچه اگر از او خواسته بود عصمت می‌بخشید، پس، از خداوند طلب آمرزش می‌کنم، از گناهانی که پیش از آنکه بر دل‌ها خطور کند علم آن در سـراپردۀ غیب الهی بوده است.

دعای پنجاه‌ و نه – هنگام شدت و سختی و مشکل شدن کارها

دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها:
این مناجات بیست و دومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و پنجاه و نهمین دعا از کتاب صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) این نیایش پرقدرت را به عنوان دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها به رشته تقریر درآورده اند.

فرازهای دعا نشانگر محتوایی ناب و گنجینه ای غنی برای تهذیب نفس می باشد، همچنین مناجات آن حضرت در این دعا نشان دهنده آن است که ایشان در همه حالات تسلیم محض خداوند بودند.

امام در دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها، توفیق الهی را لازمۀ رشد و تعالی انسان دانسته و همچنین خشنودی خداوند را عامل هدایت معرفی نموده اند.

موضوع اصلی دعا هنگام سختی و دشوار شدن کارها اعتراف به ضعف و ناتوانی در برابر بلاها و سختی هایی ست که فقط بدست فرمانروای هستی برطرف می شوند.

دعای پنجاه‌ و هشت – هرگاه امری او را اندوهگین می‌ساخت
روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه از امری اندوهگین می‌شد پاکیزه‌ترین جامه‌هایش را می‌پوشید، و وضو می‌ساخت و به پشت بام می‌رفت، و چهار رکعت نـماز می‌خواند: در رکعت اول «حمد» و «اذا زلزلت» و در دوم «حمد» و «اذا جاء نصـراللّٰه» و در سوم «حمد» و «قل یا ایها الکافرون» و در چهارم «حمد» و «قل هو اللّٰه احد» را می‌خواند، سپس دو دستش را به سوی آسمان بالا می‌برد و می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الَّتی إِذَا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ مَغَالِقِ أَبْوٰابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ انْفَتَحَتْ، وَإِذَا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ مَضَائِقِ الْأَرَضِینَ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ.

دعای پنجاه‌ و هفت – هرگاه اندوهگین می‌شد وخطاها او را غمگین می‌نمود
دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه:
بیست و یکمین دعای صحیفه سجادیه هنگام اندوهناکی امام سجاد (علیه السلام) از گناهان و خطاها تقریر شده که در کتاب صحیفه جامعه به عنوان پنجاه و هفتمین دعا آمده است.

حضرت زین العابدین(علیه السلام) در دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه، خداوند را تنها کفایت کننده بندگان خطاب می فرمایند و دعا را با معارف توحیدی آغاز می کنند، سپس خویشتن را تحت قدرت و سیطرهٔ فرمانروای هستی معرفی کرده اند.

آن حضرت در دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه پروردگار را بی نیاز کننده ناتوانان و یاور و نصرت بخش گرفتاران دانسته و حُزن حاصل از گناهان را راهی می داند برای بخشیده شدن آنها.

همچنین در آموزه های دعا وقت اندوه و نگرانی از گناه، قضا و قدَر الهی را در حق بندگان عین عدالت می دانند. در ادامه حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) مخاطب را به فرمان پذیری از خداوند منان آگاه نموده اند و در زمان اعتراف به گناهان انسان را از ناامیدی به درگاه حق بازداشته اند.

دعای پنجاه‌ و شش – در یاد دادن درخواست بی‌نیاز شدن از مردم
شخصی در حضور آن حضـرت گفت: اَللّٰهُمَّ اَغْنِنِی عَنْ خَلْقِکَ یعنی: خداوندا مرا از آفریدگانت بی‌نیاز کن.

امام (علیه‌السلام) به او فرمود: اینگونه نگو (زیرا) که مردم به مردم (وابسته) هستند ولی بگو:

اَللّٰهُمَّ اَغْنِنِی عَنْ شِـرٰارِ خَلْقِکَ.

خداوند مرا از بدان خلقت بی‌نیاز کن.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife