آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای چهل‌ و چهار – هنگام دیدن چیزهایی که دوست نـمی‌داشت
دعا برای دفع ظلم و شکایت از ظالم:
این دعا که چهاردهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه می باشد در کتاب صحیفه جامعه در ردیف چهل و چهارمین دعا قرار گرفته است.

دعا برای دفع ظلم و شکایت از ظالم، هم استعاذه به خداوند است و هم رازونیاز با پروردگاری که بینا و آگاه به تمام حوادث جهان می باشد. حضرت زین العابدین (علیه السلام) در این دعا به مخاطب خود یاد می دهد که اسلام هر گونه ظلم و ستمی را نفی می کند و روحیهٔ ضد ظلم بودن را در قلب انسان تقویت می کند.

امام سجاد(علیه السلام) در دعا برای دفع ظلم و شکایت از ظالم پس از توصیف اسماء الهی از آن مقام بلندمرتبه طلب یاری در مقابل ستمگرانی دارند که در برابر قدرت بی انتهای پروردگار مغلوب اند. سید العابِدین همچنین در قبال آنکه از شر ظالمین به خداوند متعال پناه برده و طلب یاری دارند، از پیدایش این صفت اخلاقی ناپسند در وجود خویش به خداوند متعال پناهنده شده و تقاضای غلبه بر آتش خشم و کینه دارند.

دعای چهل‌ و سه – برای برآورده شدن حوائج
از ثـمالی روایت شده است که گفت: به امام سجاد (علیه‌السلام) عرض کردم: مرا دعایی بیاموز. فرمود: ای ثابت، بگو:

اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْاَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ لاٰ اِلٰهَ اِلّٰا اَنْتَ الْمَنّٰانُ بَدِیعُ السَّمٰاوٰاتِ وَالْاَرْضِ، ذُوالْجَلٰالِ وَالْاِکْرٰامِ اَنْ تَفْعَلَ بیٖ «کَذٰا وَکَذٰا»

خداوندا از تو درخواست می‌کنم به اینکه ستایش تو را سزاست، نیست خدایی جز تو که بسیار نعمت دهنده‌ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، دارنده بزرگی و بزرگواری هستی «که با من چنین و چنان کنی».

دعای چهل‌ و دو – برای برآورده شدن حوائج
ن دعا را خواندم. گفت: آن را به من یاد ده! گفتم: بعد از آنچه گفتی و من شنیدم؟ به تو نخواهم گفت، که تو از اهل آن نیستی.

حمران بن اعین می‌گوید: به ابوحمزه گفتم: تو را به خدا سوگند می‌دهم که آن را برای ما بازگو کن تا بیاموزیم و استفاده کنیم. گفت: سبحان اللّٰه، هدفم از ذکر این قصه همین بود که به شما دعا را بگویم تا از آن بهره مند شوید، بنویسید:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ

یٰا حَیُّ قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ مَعَ کُلِّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ حِینَ لاٰ حَیَّ، یٰا حَیُّ یَبْقىٰ وَیَفْنىٰ کُلُّ حَیٍّ، یٰا حَیُّ لاٰ اِلٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، یٰا حَیُّ یٰا کَرِیمُ، یٰا مُحْیِیَ الْمَوْتیٰ، یٰا قٰائِمُ عَلیٰ کُلِّ نَفْسٍ بِـمٰا کَسَبَتْ.

ای زندۀ پیش از هر موجود زنده، ای زندۀ بعد از هر موجود زنده، ای زندۀ همراه هر زنده، ای زنده آنگاه که زنده‌ای نباشد ای زنده‌ای که می‌ماند و هر زنده‌ای نابود می‌شود، ای زنده‌ای که خدایی نیست جز تو، ای زنده، ای بزرگوار، ای زنده کنندۀ مردگان، ای احاطه دارنده و مسلط و مدبر بر هر کسی به آنچه عمل کرده است.

دعای چهل‌ و یک – در درخواست حوائج
یٰا مَنْ حَازَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ مَلَکُوتاً، وَقَهَرَ کُلَّ شَیْءٍ جَبَـرُوتاً، اَلِجْ قَلْبِی فَرَحَ الْاِقْبٰالِ عَلَیْکَ، وَاَلْحِقْنِی بِـمَیْدٰانِ الصّٰالِحِینَ الْمُطِیعِینَ لَکَ.

ای آنکه هر چیزی را از جهت ملکوت در برگرفته و هر چیزی را از حیث جبـروت مقهور ساخته است، داخل ساز به قلب من شادی روی آوردن به تو را، و مرا ملحق ساز به میدان صالحان فرمانبـردارت.

یٰا مَنْ قَصَدَهُ الطّٰالِبُونَ فَوَجَدُوهُ مُتَفَضِّلاً، وَلَجَاَ اِلَیْهِ الْعٰائِذُونَ فَوَجَدُوهُ نَوّٰالاً وَاَمَّهُ الْخٰائِفُونَ فَوَجَدُوهُ قَرِیباً. صَلَّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.

دعای چهل – درخواست حوائج از خدای تعالی
اَللّٰهُمَّ عَفْوُکَ عَنْ ذُنُوبِی، وَتَجَاوُزُکَ عَنْ خَطَایَایَ، وَسَتْـرُکَ عَلیٰ قَبِیحِ عَمَلِی، اَطْمَعَنِی فیٖ اَنْ اَسْاَلَکَ مٰا لاٰاَسْتَحِقُّهُ بِـمٰا اَذَقْتَنِی مِنْ رَحْمَتِکَ، وَاَوْلَیْتَنِی مِنْ اِحْسٰانِکَ، فَصِـرْتُ اَدْعُوکَ اٰمِناً، وَاَسْاَلُکَ مُسْتَأْنِساً، لاٰخَائِفاً وَلاٰ وَجِلاً مُدِلًّا عَلَیْکَ بِاِحْسٰانِکَ اِلَیَّ، عَاتِباً عَلَیْکَ اِذٰا اَبْطَاَ عَلَیَّ مٰا قَصَدْتُ فِیهِ اِلَیْکَ، وَلَعَلَّ الَّذِی اَبْطَاَ عَلَیَّ هُوَ خَیْرٌ لیٖ لِعِلْمِکَ بِعَوٰاقِبِ الْاُمُورِ.

خداوندا عفو تو از گناهانم، و گذشت تو از خطاهایم و پرده‌پوشی‌ات بر کار زشتم مرا به طمع انداخت که از تو درخواست کنم آنچه را استحقاق ندارم به آنچه از رحمتت به من چشاندی و به من لطف کردی، و از احسانت، پس با ایمنی ترا بخوانم، و با انس و آرامش از تو درخواست کنم نه بیمناک و نه هراسان، بر تو ناز کننده‌ام با احسانت به من، پرخاش می‌کنم بر تو هرگاه بر من دیر شود آنچه را قصد کرده‌ام، از پیشگاهت، و چه بسا آنچه بر من دیر گشته برای من بهتـر است به جهت علم تو به عاقبت کارها.

دعای سی‌ و نه – در درخواست حوائج از خدای تعالی
دعا برای طلب حاجت از خداوند:
این نیایش سیزدهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه می باشد و در کتاب صحیفه جامعه به عنوان سی و نهمین دعا تنظیم شده است.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) در همان آغاز مناجات با بیان نیاز انسان به خداوند متعال، قلب مخاطب را با معارف الهی گره می زند. دعا برای طلب حاجت از خداوند، توانایی مخلوقات در برآوردن آرزوها و نیازها را دستخوش نومیدی قرار داده است.

همچنین امام سجاد (علیه السلام) با حفظ تناسب و توازن در آموزه های دعا برای طلب حاجت از خداوند، غیرقابل شمارش و بی منت بودن نعمت های حق تعالی را در خلال گفت وگوی خویش مکتوب نموده است و از خزانهٔ بی نهایت الهی بهترین حاجات خود را درخواست کرده است.

در حقیقت دعا برای طلب حاجت از خداوند، با کلامی بلیغ و توأم با عجز به مخاطب خود یاد می دهد که چگونه عارفانه و عاشقانه از هم نشینی با خداوند لذت ببرد. و با استمرار و تداوم در این مجالست، حاجت های خود را درخواست کند.

موضوع اصلی دعا برای طلب حاجت از خداوند، در تمنای حاجات، محترم شمردن حکمت پروردگار و حُسن ظن داشتن به ساحت مقدس خداوند می باشد.

نکته طلایی دعا برای طلب حاجت از خداوند، خشنودی فرمانروای هستی از اصرار بندگان بر دعای خود و خسته نشدن خداوند از دعای بندگان است.

دعای سی‌ و هشت – طلب مغفرت از خداوند عزوجلّ
اَللّٰهُمَّ اِنَّ اسْتِغْفٰارِی اِیّٰاکَ مَعَ الْاِصْـرٰارِ عَلَی الذَّنْبِ لُؤْمٌ، وَتَرْکِی لِلاِسْتِغْفَارِ مَعَ سَعَهِ رَحْمَتِکَ عَجْزٌ، اِلٰهیٖ کَمْ تَتَحَبَّبُ اِلَیَّ بِالنِّعَمِ وَاَنْتَ عَنِّی غَنِیٌّ، وَاَتَبَغَّضُ اِلَیْکَ بِالْمَعَاصِی وَاَنَا اِلَیْکَ مُحْتَاجٌ.

خداوندا طلب مغفرت من از تو با وجود اصـرار بر گناه، فرومایگی است، و اینکه ترک کنم استغفار را با وجود گستـردگی رحمتت، ناتوانی است، خدای من، چقدر با نعمت‌ها نسبت به من اظهار محبت و دوستی می‌کنی در حالی که از من بی‌نیاز هستی، و با تو دشمنی می‌کنم با گناهان، در حالی که من به تو نیازمندم.

فَیٰا مَنْ اِذٰا وَعَدَ وَفیٰ، وَاِذٰا تَوَعَّدَ عَفٰا، صَلِّ اللّٰهُمَّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَافْعَلْ بیٖ اَوْلَی الْاَمْرَیْنِ بِکَ، اِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ.

دعای سی‌ و هفت – طلب مغفرت از خداوند عزوجلّ
اَللّٰهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفَارِی إِیّٰاکَ وَأَنَا مُصِـرٌّ عَلیٰ مٰا نَهَیْتَ قِلَّهُ حَیٰاءٍ، وَتَرْکِیَ الْاِسْتِغْفَارَ مَعَ عِلْمِی بِسْعَهِ حِلْمِکَ تَضْیِیعٌ لِحَقِّ الرَّجٰاءِ.

خداوندا طلب مغفرت من از تو، در حالی که بر آنچه مرا از آن نهی کرده‌ای اصـرار دارم، کم حیایی باشد و اینکه ترک استغفار کنم در حالی که از وسعت رحمتت آگاهم، ضایع کردن حق امیدواری است.

اَللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِی تُؤْیِسُنِی أَنْ أَرْجُوَکَ، وَإِنَّ عِلْمِی بِسَعَهِ رَحْمَتِکَ یُؤْمِنُنِی أَنْ أَخْشَاکَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَحَقِّقْ رَجٰائِی لَکَ، وَکَذِّبْ خَوْفِی مِنْکَ، وَکُنْ لیٖ عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنِّی بِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰحِمِینَ.

دعای سی‌ و شش – اعتراف به گناه و ستایش خداوند

اَللّٰهُمَّ اِنَّکَ دَعَوْتَنِی اِلَی النَّجٰاهِ فَعَصَیْتُکَ، وَدَعٰانِی عَدُوُّکَ اِلَی الْهَلَکَهِ فَاَجَبْتُهُ، فَکَفىٰ مَقْتاً عِنْدَکَ اَن اَکُونَ لِعَدُوِّکَ اَحْسَنَ طَاعَهً مِنّیٖ لَکَ، فَوٰاسَوْأَتٰاهُ اِذْ خَلَقْتَنِی لِعِبٰادَتِکَ، وَوَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِکَ، فَاسْتَعَنْتُ بِهِ عَلیٰ مَعْصِیَتِکَ، وَاَنْفَقْتُهُ فیٖ غَیْرِ طَاعَتِکَ.

خداوندا تو مرا به رستگاری فراخواندی و من تو را نافرمانی کردم، و دشمنت مرا فراخواند به هلاکت و من او را اجابت نـمودم، پس، برای ناخشنودی تو این بس که به دشمنت فرمانبـرتر باشم. نسبت به تو، پس بدا به حال من که مرا برای عبادتت آفریدی و از روزی‌ات بر من وسعت بخشیدی، و من از آن، برای معصیت تو یاری جستم، و آن را در غیر طاعتت مصـرف کردم.

دعای سی‌ و پنج – اعتـراف به گناه و درخواست فزونی عافیت
رَبِّ اِنَّکَ قَدْ حَسَّنْتَ خَلْقِی، وَعَظَّمْتَ عَافِیَتِی، وَوَسَّعْتَ عَلَیَّ فیٖ رِزْقِکَ، وَلَمْ تَزَلْ تَنْقُلُنِی مِنْ نِعْمَهٍ إِلیٰ کَرَامَهٍ، وَمِنْ کَرَامَهٍ إِلیٰ رِضیً تُجَدِّدُ لیٖ ذٰلِکَ فیٖ لَیْلِی وَنَهَارِی، لاٰأَعْرِفُ غَیْرَ مٰا أَنَا فِیهِ مِنْ عَافِیَتِکَ یٰا مَوْلاٰیَ، حَتّٰی ظَنَنْتُ أَنَّ ذٰلِکَ وَاجِبٌ عَلَیْکَ لیٖ، وَأَنَّهُ لاٰیَنْبَغِی لیٖ أَنْ أَکُونَ فیٖ غَیْرِ مَرْتَبَتِی، لِأَنِّی لَمْ أَذُقْ طَعْمَ الْبَلَاءِ فَأَجِدُ طَعْمَ الرِّضٰا، وَلَمْ یُذْلِلْنِی الْفَقْرُ فَأَعْرِفُ لَذَّهَ الْغِنیٰ، وَلَمْ یُلْهِنِی الْخَوْفُ فَاَعْرِفُ فَضْلَ الْاَمْنِ.