آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای شانزده – دعا هنگام فرا رسیدن صبح
اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَصْبَحْتُ مُتَمَسِّکاً بِحَبْلِ طَاعَتِکَ، مُعْتَصِماً بِوَثٰائِقِ مَغْفِرَتِکَ، رٰاجِیاً طَوْلَکَ مُؤَمِّلاً فَضْلَکَ، مُلْقِیاً اِلَیْکَ اَقٰالِیدَ اٰمَالِی، حٰاطّاً بِفِنٰائِکَ رَکَائِبَ رَجٰائِی، مُقِرّاً بِذُنُوبٍ رَکِبْتُهٰا وَاَوْزارٍ اسْتَحْقَبْتُهٰا بِـمٰا کَسَبَتْ یَدٰایَ، وَجَنَتٰاهُ عَلَیَّ بِخِذْلاٰنٍ صَحِبَنِی مُعْتَـرِفاً بِخَطَایٰا جَنَیْتُهٰا، وَعَظَائِمَ اجْتَـرَمْتُهٰا.

خداوندا، من صبح را آغاز کردم در حالی که به ریسمان طاعتت چنگ زده، و پناه برده‌ام به محل‌های مورد اعتماد از آمرزشت، امیدوارم به عطایت، آرزومند فضلت، افکنده‌ام به سوی تو کلیدهای آرزوهایم را، بارهای امیدم را در آستان تو فرود آورده‌ام، اقرار می‌کنم به گناهانی که مرتکب شده و خطاهایی که بر دوش گرفته‌ام از آنچه دستانم عمل کرده و بر من جنایت نـموده خواری و پستی را همراهم کرده و اعتـراف می‌کنم به خطاهایی که انجام داده و گناهان بزرگی که مرتکب گشته‌ام.

اَللّٰهُمَّ اَنْتَ الرَّبُّ الغَفُورُ الرَّحِیمُ الْوَدُودُ، تَقْبَلُ التَّوْبَةَ وَتَغْفِرُ الْحُوبَ، وَاَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ، مُقِرٌّ بِالْخَطِیئَةِ، نٰادِمٌ عَلَیْهٰا، هٰارِبٌ مِنْ فَوْرَةِ غَضَبِکَ إِلیٰ بُحْبُوحَةِ فَضْلِکَ، رٰاغِبٌ اِلَیْکَ فیٖ تَغْطِیَتِی بِالْاِقَالَةِ وَالصَّفْحِ، سٰائِلاً فَسِیحَةَ رَحْمَتِکَ وَسَعَةَ طَوْلِکَ، اَغْدِفِ اللّٰهُمَّ عَلَیَّ سِـرْبٰالَ غُفْرٰانِکَ بِعَظَمَتِکَ وَجَلاٰلِکَ، وَاَسْجِفْ عَلیٰ نَفْسِی سُتُورَ رِضْوٰانِکَ بِجَبَـرُوتِکَ وَقُدْرَتِکَ وَاَسْمٰائِکَ الَّتیٖ تَعْزُبُ قُلُوبُ الْخَلاٰئِقِ عَنْ الْاِحٰاطَةِ بِهٰا اِذْ هِیَ مُسْتَتِـرَةٌ دُونَهُمْ، وَمُنْکَتِمَةٌ عَنْهُمْ، وَمَحْجُوبَةٌ لَدَیْهِمْ.

خداوندا تو پروردگار بخشنده مهربان با محبت هستی، توبه را می‌پذیری و گناه را می‌بخشی، و من بندۀ خوار اقرار کننده به خطای پشیمان بر آن هستم، گریخته‌ام از شدت خشمت به میان فضلت، به تو مشتاقم که مرا بپوشانی با گذشت و چشم پوشی، درخواست کننده رحمت گستـرده و فضل فراوان تو هستم، خداوندا، جامۀ غفرانت را بر من فرو انداز به عظمت و جلالت و بپوشان بر من پرده‌های خشنودی‌ات را به جبـروت و قدرتت و به نام‌هایت، که دور است دل‌های خلایق از احاطۀ بر آنها، زیرا که آنها از آنان پوشیده و بر آنان ناپیدا، و نزد آنان نا آشکار است.

اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مٰا اَنْعَمْتَ بِهِ عَلیٰ جَمِیعِ خَلْقِکَ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ حَسَنٰاتِ خَلْقِکَ وَسَیِّئٰاتِهِمْ مِنْ اَوَّلِ الدَّهْرِ إِلیٰ اٰخِرِەِ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ شَیْءٍ فیٖ دُنْیٰاکَ وَاٰخِرَتِکَ، اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ کَمٰا اَنْتَ اَهْلُهُ.

خداوندا، تو را سپاس باد به شمار آنچه بر همۀ آفریدگانت نعمت داده‌ای و تو را سپاس باد به شمار کارهای نیک بندگانت و بدی‌های آنان از آغاز روزگار تا به آخر آن، و تو را سپاس باد به شمار هر چیزی که در دنیا و آخرتت وجود دارد، خداوندا تو را سپاس باد آنگونه که تو شایستۀ آنی.

اَللّٰهُمَّ تُبْ عَلیٰ عَبْدِکَ الْخٰائِفِ سَطْوَتَکَ الَّتِی اسْتَحَقَّهٰا بِسَیِّی‌ءِ فِعْلِهِ، الْوٰاقِفِ بَیْنَ یَدَیْکَ وَقَدْ بَهَظَتْهُ ذُنُوبُهُ، اَلْمُعْتَـرِفِ بِـمٰا سَلَفَ مِنْ اَوْزٰارِەِ، اَلْمُسْتَجِیرِ بِکَ مِنْ اَلِیمِ عُقُوبَتِکَ، اَلْمُسْتَخْذِی لَکَ، اَللّٰائِذِ بِعُرىٰ غُفْرٰانِکَ،

خداوندا، بپذیر توبۀ بنده هراسان از خشمت را که مستحق شده است آن را با زشتکاری اعمالش، آن که در پیشگاه تو ایستاده است در حالی که گناهانش بر او سنگینی می‌کند، اعتـراف می‌کند به گناهان گذشته‌اش، به تو پناه می‌برد از کیفر دردناکت، آن که منقاد توست و پناه جسته به دستگیره‌های آمرزشت،

اَلْمُسْتَذْرِی بِظِلِّکَ الظَّلِیلِ، بِجَمِیعِ مٰا تُبْتَ عَلیٰ جَمِیعِ خَلْقِکَ مُنْذُ بَرَأْتَهُمْ وَبِـمٰا تَتُوبُ عَلیٰ نَسَمَتِکَ وَجِبِلَّتِکَ وَسُکّٰانِ سَمٰائِکَ وَقُطّٰانِ اَرْضِکَ إِلیٰ وَقْتِ طَیِّکَ الْحِسٰابَ، وَتُهَیِّی‌ءُ مِنْ اَنٰاتِهِمْ وَاغْتِفٰارِ ذُنُوبِهِمْ لَهُمْ، وَتَغَمُّدِ زَلّٰاتِهِمْ، وَالْاِفْضٰالِ عَلَیْهِمْ بِغُفْرٰانِکَ الَّذِی لاٰکَفٰاءَ لَهُ، وَرَحْمَتِکَ الَّتیٖ لاٰیُشٰاکِلُهٰا نَوٰالٌ، وَلاٰ یُحِیطُ بِهٰا وَصْفٌ، وَلاٰ یَبْلُغُهٰا مَدىٰ شَـرْحٍ، اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّٰابُ الرَّحِیمُ الرَّؤُوفُ الْکَرِیمُ.

آنکه در سایۀ گستـرده‌ات خود را پنهان نـموده است، به همۀ آنچه پذیرفتی توبۀ همۀ آفریدگانت را از آن وقت که آنها را آفریدی و به آنچه می‌پذیری توبه آفریدگان و خلایق را و ساکنان آسمان و مقیمان در زمینت را تا هنگامی که پایان بخشی حساب را، و به آنچه آماده می‌کنی از مهلت دادن‌شان و آمرزش گناهان‌شان و چشم‌پوشی کردن از لغزش‌های‌شان و فضل و عنایتت بر آنها با غفرانت، که آن را همانند و برابری نباشد، و رحمتت که چیزی از عطاها شبیه آن نیست و آن را در بر نـمی‌گیرد هیچ توصیفی، و هیچ بیانی به آن نرسد که تو بسیار توبه پذیر رحیم مهربان بخشنده می‌باشی.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife