آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای صد و سیزده – در هر روز ماه شعبان هنگام زوال و در شب نیمه آن
از عباس بن مجاهد از پدرش روایت شده است که گفت: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) دعا می‌کرد هنگام زوال در روزهای ماه شعبان، و در شب نیمۀ آن، و صلوات می‌فرستاد بر حضـرت پیامبـر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با این صلوات و می‌فرمود:

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَهِ النُّبُوَّهِ، وَمَوْضِعِ الرِّسَالَهِ وَمُخْتَلَفِ الْمَلاٰئِکَهِ، وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَأَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ.

دعای صد و دوازده – در ماه رجب
از طاووس یمانی روایت شده است که گفت: در ماه رجب بر حجر گذشتم و شخصی را دیدم که در رکوع و سجود است، او را تأمل نـمودم، و دیدم که علی بن الحسین (علیهماالسلام) است، پس با خود گفتم: ای دل، مردی صالح از اهل‌بیت نبوت است. به خدا که دعایش را غنیمت شمارم، پس مراقب او گشتم، تا اینکه فراغت یافت از نـمازش و دو دست خود را به سوی آسمان بالا برد، و شـروع به گفتـن کرد:

سَیِّدِی سَیِّدِی، وَهَذِہِ یَدَایَ قَدْ مَدَدْتُهُمَا إِلَیْکَ بِالذُّنُوبِ مَمْلُوَّهً، وَعَیْنَایَ إِلَیْکَ بِالرَّجَاءِ مَمْدُودَهً، وَحَقٌّ لِمَنْ دَعَاکَ بِالنَّدَمِ تَذَلُّلاً، أَنْ تُجِیبَهُ بِالْکَرَمِ تَفَضُّلاً. سَیِّدِی، أَمِنْ أَهْلِ الشِّقَاءِ خَلَقْتَنِی فَأُطِیلَ بُکَائِی؟ أَمْ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَهِ خَلَقْتَنِی فَأُبَشِّـرَ رَجَائِی؟ سَیِّدِی، أَلِضَـرْبِ الْمَقَامِعِ خَلَقْتَ أَعْضَائِی؟ أَمْ لِشُـرْبِ الْحَمِیمِ خَلَقْتَ أَمْعَائِی؟

دعای صد و یازده – در نخستین روز از ماه رجب
از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: شنیدم که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) دعا می‌کرد در حجر، در اول ماه رجب، در سال ابن زبیر، پس به آن حضـرت گوش فرا دادم، و او می‌گفت:

یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ، وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ، لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِـرٌ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ، اَللّٰهُمَّ وَمَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَهُ، وَأَیَادِیکَ الْفَاضِلَهُ، وَرَحْمَتُکَ الْوَاسِعَهُ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ، إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.

دعای صد و ده – هرگاه به ماه نو نگاه می‌کرد
دعا هنگام دیدن ماه نو:
این دعا چهل و سومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و دهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت سیدالساجدین (علیه السلام) در دعا هنگام دیدن ماه نو از مضامین بی همتایی بهره می برند و ماه را آفریده شده ای خطاب می کنند که مطیع و فرمانبردار است.

بیانات ارزشمند امام سجاد (علیه السلام) در دعا هنگام دیدن ماه نو حکایت از تسلط آن حضرت در علم آسمان ها دارد. امام آفرینش ماه و حرکت منزل به منزل آن را نشانه ای از مدیریت فرمانروای هستی دانسته و به میمنت آغاز ماه جدید سلامتی، ایمن بودن از بلایا، نعمت، احسان و خیر و برکت را از خداوند متعال درخواست نموده اند.

دعای صد و نه – هنگام ختم قرآن
دعای ختم قرآن:
این نیایش توحیدی چهل و دومین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و نهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

در دعای ختم قرآن حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) خداوند متعال را یاری رسان برای خواندن قرآن خطاب کرده و از این کتاب به عنوان برترینِ کتاب ها یاد کرده اند.

امام سجاد (علیه السلام) در دعای ختم قرآن آن را فرقان و جداکننده حق از باطل و همچنین شاه راهی برای رفع ابهامات و شبهات معرفی کرده اند.

دعای صد و هشت – درخواست پوشش و حجاب از دشمن
دعا برای پوشاندن عیب ها و حفظ آبرو:
این مناجات چهل و یکمین دعا از ادعیه صحیفه سجادیه و صد و هشتمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه جامعه می باشد.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) در نخستین فراز دعا برای پوشاندن عیب ها و حفظ آبرو گستره ای از بزرگواری و کرَم خداوند منان را طلب نموده است و روی برگرداندن پرودگار از بندگان خود را به عنوان یک گرفتاری برشمرده اند.

در دعا برای پوشاندن عیب ها و حفظ آبرو درخواست رحمت الهی و سقوط نکردن در عرصه انتقام و عقوبت الهی، کامل شدن حرمت و اعتبار انسان با آمرزش الهی، فرجام پرده دری و افشای اسرار مردم و درخواست رسیدن به مقام آبادسازی مجالس شایستگان از ارکان اصلی دعا هستند.

دعای صد و هفت – در توسل به نام‌های خداوند عزوجلّ
از امام حسین (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: وارد شدم بر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حالی که اُبی بن کعب نزد آن حضـرت بود و حدیث را ادامه داد تا اینکه فرمود: اُبی به آن حضـرت عرض کرد: ای رسول خدا، این نطفه که در پشت محبوبم حسین قرار دارد چیست؟ فرمود: مثل این نطفه همانند مثل ماه است و آن نطفه بیان کردن و توضیح دادن است هر کس پیرو او باشد، رشد یافته و هر کس از او گمراه شود بیخرد و سقوط کرده خواهد بود. گفت: اسم او چیست؟ فرمود: اسمش علی، و دعایش این است:

دعای صد و شش – هرگاه در کنار قبـری می‌ایستاد
عالـم (علیه‌السلام) گفت: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه میتی را داخل قبـر می‌نـمودند، در کنار قبـرش می‌ایستاد و می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ جَافِ الْاَرْضَ عَنْ جَنْبَیْهِ، وَصَعِّدْ عَمَلَهُ، وَلَقِّهِ مِنْکَ رِضْوَاناً.

خداوندا، زمین را از دو طرفش دور کن، و عملش را بالا بر، و به او برسان از نزد خودت خرسندی را.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife

دعای صد و پنج – هرگاه جنازه‌ای را می‌دید
حضـرت علی بن الحسین (علیه‌السلام) هرگاه جنازه‌ای را می‌دید، می‌گفت:

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لَمْ یَجْعَلْنِی مِنَ السَّوَادِ الْمُخْتَـرَمِ.

سپاس خدای را که مرا از عامۀ مردم هلاک شده، قرار نداده است.

و نیز گفته است:

دعای صد و چهار – در هنگام وفات
امام زین العابدین (علیه‌السلام) هنگام وفات می‌فرمود:

اَللّٰهُمَّ ارْحَمْنِی فَإِنَّکَ کَرِیمٌ، اَللّٰهُمَّ ارْحَمْنِی فَإِنَّکَ رَحِیمٌ.

خداوندا مرا رحمت کن، که تو مهربان هستی. خداوند مرا رحمت کن که تو کریم هستی.

و پیوسته این کلمات را تکرار می‌کرد تا اینکه حضـرت، درگذشت.

منبع: سایت منتظر
blog.montazer.ir/sahife