آموزش لهجه عراقی و مکالمه عربی فصیح

دعای بیست‌ و سه – دعای صبح و شب «حرز دیگری»
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ سَدَدْتُ أَفْوٰاهَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، وَالشَّیٰاطِینِ وَالسَّحَرَةِ وَالْأَبٰالِسَةِ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَالسَّلٰاطِینِ، وَ مَنْ یَلُوذُ بِهِمْ بِاللّٰهِ الْعَزِیزِ الْأَعَزِّ، وَبِاللّٰهِ الْکَبِیرِ الْأَکْبَـرِ، بِسْمِ اللّٰهِ الظّٰاهِرِ الْبٰاطِنِ، الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ، الَّذِى أَقٰامَ بِهِ السَّمَاوٰاتِ وَالْأَرْضَ، ثُمَّ اسْتَوىٰ عَلَی الْعَرْشِ،

به نام خدا و به خدا بستم دهان‌های جن و انس و شیاطین و ساحران و ابلیسان را از جن و انس و سلاطین و هر که به آنها پناه برد، به خدای عزیز با عزت‌تر و به خدای بزرگ بزرگ‌تر، به نام خداوند آشکار پنهان، نهان، ناپیدا که به آن برپا داشت آسما‌ن‌ها و زمین را و سپس بر عرش استیلا یافت،

دعای بیست‌ و دو – دعای صبح و شب «حرز کامل»
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند مهرگستر مهربان

اَللّٰهُ اَکْبَـرُ اَللّٰهُ اَکْبَـرُ اَللّٰهُ اَکْبَـرُ وَاَعْلیٰ وَاَجَلُّ وَاَعْظَمُ مِمّٰا اَخٰافُ وَاَحْذَرُ، اَسْتَجِیرُ بِاللّٰهِ، عَزَّ جٰارُ اللّٰهِ وَجَلَّ ثَنٰاءُ اللّٰهِ، وَلاٰ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ وَحْدَەُ لاٰ شَـرِیکَ لَهُ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَاٰلِهِ وَسَلَّمَ کَثِیراً. اَللّٰهُمَّ بِکَ اُعِیذُ نَفْسِی وَدِینِی وَاَهْلِی وَمٰالِی وَوَلَدِی، وَمَنْ یَعْنِینِی اَمْرُەُ.

خداوند بزرگ‌تر، خداوند بزرگ‌تر، خداوند بزرگ‌تر و والاتر و بزرگوارتر و عظیم‌تر از هرآنچیزی است که از آن می‌ ترسم و هراس دارم. از خداوند پناه و نزدیکی می‌ طلبم که پناهنده به او عزتمند است و حمد و ستایش او امری والاست، هیچ محبوبی جز الله که یکتا و بدون شـریک است وجود ندارد، صلوات خداوند و درود فراوان او بر محمد و خاندانش باد. محبوبم! خودم، دینم، خانواده‌ام، مال و فرزندانم و هر کس که امور او به من مربوط است را در پناه تو قرار می‌دهم.

دعای بیست‌ و یک – دعا در هر صبح و شام
دعایی برای بامداد و شامگاه:
‌دعای ششم صحیفه سجادیه، یکی از حرزهای معروف حضرت سجاد (علیه السلام) می باشد که در صحیفه جامعه به عنوان بیست و یکمین دعا تنظیم شده است.
در این دعا امام به توصیف آفرینش شب و روز با اندازه گیری دقیق و حساب شده از جانب خداوند متعال پرداخته اند و جلوه های شب و روز را با بیانی شیرین تشریح می کنند.
دعایی برای بامداد و شامگاه در حقیقت سپری مقاوم و محکم در برابر ناملایمات است. مضامین دعا مانند یک شاه کلیدِ اثرگذار وظایف و تکالیف انسان را در طول شبانه روز مشخص نموده و ضمن نیایش صادقانه پروردگار، تمنای مراقبت و محفوظ ماندن از بلاها را دارد.
سیدُ المُتقین در دعایی برای بامداد و شامگاه ماموریت همهٔ مخلوقات را تحت قدرت و تدبیر پروردگار دانسته و برای فرجامی خوش و توفیق انجام امور خیر از حق تعالی مدد می گیرد.

دعای بیست – بعد از دو رکعت زوال
از حضـرت جعفر بن محمد (علیهماالسلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه آفتاب زوال می‌کرد نـماز می‌خواند و دعا می‌کرد و سپس بر حضـرت پیامبـر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درود می‌فرستاد و می‌گفت:

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ، وَمَوضِعِ الرِّسَالَةِ، وَمُخْتَلَفِ الْمَلاٰئِکَةِ، وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَاَهْلِ بَیْتِ الْوَحْىِ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، الْفُلْکِ الْجٰارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغٰامِرَةِ یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَهَا وَیَغْرَقُ مَنْ تَرَکَهَا، اَلْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مٰارِقٌ، وَالْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زٰاهِقٌ، وَاللَّازِمُ لَهُمْ لاٰحِقٌ.

خداوندا، بر محمّد و خاندان محمد درود فرست، درخت نبوت و جایگاه رسالت و محل آمد و شد فرشتگان و معدن دانش و خانواده وحی، خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، کشتی روان در اقیانوس‌های عمیق، هرکه به آن توسّل جوید ایمنی یابد و هرکه آن را رها کند غرق شود، پیش افتاده از آن‌ها از دین خارج است و عقب مانده از آنان نابود است و همراه آنان ملحق به‌حق است.

دعای نوزده – لعن بر جبت و طاغوت
از حضـرت زین العابدین (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: هر کس در هر بامداد یکبار، بگوید:

اَللّٰهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَالطّٰاغُوتَ.

خداوندا، جبت و طاغوت را لعنت کن.

خداوند برای وی هفتاد هزار حسنه می‌نویسد و هفتاد هزار گناه از او پاک می‌کند و او را هفتاد هزار درجه بالا می‌برد.

دعای هجده – دعا هنگام فرا رسیدن صبح
از حضـرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) جداً سوگند می‌خورد که هر کس آن را (یعنی آیة الکرسی) را پیش از زوال آفتاب، هفتاد بار بخواند و تـمام شدن هفتاد بار همزمان با زوال آن شود، گناهان پیشین و پسینش بخشوده می‌گردد و اگر در آن سال بـمیرد، مغفرت یافته می‌میرد، و حساب بر او نباشد.

اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاٰ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاٰ نَوْمٌ لَهُ مٰا فِی السَّمٰاوٰاتِ وَمٰا فِی الْأَرْضِ ﴿وَمٰا بَیْنَهُمٰا وَمٰا تَحْتَ الثَّـرَىٰ﴾[1] ﴿عٰالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهٰادَةِ﴾[2] ﴿فَلاٰ یُظْهِرُ عَلیٰ غَیْبِهِ أَحَدًا اِلّٰا…﴾[3]

خدای یکتاست که جز او خدایی نیست، زنده و پاینده است، هرگز او را کسالت خواب فرا نگیرد تا چه رسد که به خواب رود، برای اوست آنچه در آسمان‌ها و زمین است، «و آنچه میان آنهاست و آنچه در زیر خاک باشد» «دانای پنهان و آشکار» «که هیچ کس را بر غیب خود آگاه نکند جز…».

دعای هفده – دعا هنگام فرا رسیدن صبح
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: حضـرت علی ابن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه صبح را آغاز می‌کرد، می‌فرمود:

اَبْتَدِئُ یَوْمیٖ هٰذَا بَیْنَ یَدَیْ نِسْیٰانِی وَعَجَلَتِی بِسْمِ اَللّٰهِ وَمٰا شٰاءَ اَللّٰهُ.

این روز را آغاز می‌کنم پیشاپیش فراموش کاری و شتابزدگی‌ام، به نام خدا و هر چه خواهد خدای (همان شود)

پس اگر بنده‌ای این را بگوید، از آنچه در آن روز فراموش کند او را کفایت می‌کند.

و از محمد بن مسلم روایت شده است که گفت:

علی بن الحسین (علیهماالسلام) می‌فرمود: هر کس بگوید در هر بامداد:

اُقَدِّمُ فیٖ یَوْمِی هٰذَا بَیْنَ یَدَیْ نِسْیٰانِی وَعَجَلَتِی بِسْمِ اللّٰهِ وَمٰا شٰاءَ اَللّٰهُ.

دعای شانزده – دعا هنگام فرا رسیدن صبح
اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَصْبَحْتُ مُتَمَسِّکاً بِحَبْلِ طَاعَتِکَ، مُعْتَصِماً بِوَثٰائِقِ مَغْفِرَتِکَ، رٰاجِیاً طَوْلَکَ مُؤَمِّلاً فَضْلَکَ، مُلْقِیاً اِلَیْکَ اَقٰالِیدَ اٰمَالِی، حٰاطّاً بِفِنٰائِکَ رَکَائِبَ رَجٰائِی، مُقِرّاً بِذُنُوبٍ رَکِبْتُهٰا وَاَوْزارٍ اسْتَحْقَبْتُهٰا بِـمٰا کَسَبَتْ یَدٰایَ، وَجَنَتٰاهُ عَلَیَّ بِخِذْلاٰنٍ صَحِبَنِی مُعْتَـرِفاً بِخَطَایٰا جَنَیْتُهٰا، وَعَظَائِمَ اجْتَـرَمْتُهٰا.

خداوندا، من صبح را آغاز کردم در حالی که به ریسمان طاعتت چنگ زده، و پناه برده‌ام به محل‌های مورد اعتماد از آمرزشت، امیدوارم به عطایت، آرزومند فضلت، افکنده‌ام به سوی تو کلیدهای آرزوهایم را، بارهای امیدم را در آستان تو فرود آورده‌ام، اقرار می‌کنم به گناهانی که مرتکب شده و خطاهایی که بر دوش گرفته‌ام از آنچه دستانم عمل کرده و بر من جنایت نـموده خواری و پستی را همراهم کرده و اعتـراف می‌کنم به خطاهایی که انجام داده و گناهان بزرگی که مرتکب گشته‌ام.

دعای پانزدهم – دعا برای خود و دوستانش
دعا برای خود و دوستانش:
این دعا پنجمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه می باشد و در کتاب صحیفه جامعه پانزدهمین دعا تنظیم شده است.
سید العابِدین امام سجاد (علیه السلام) در دعا برای خود و دوستانش پیش از هر درخواستی ابتدا به شناخت و کسب معارف الهی پرداخته اند. چشم انداز امام در توصیف پروردگار به قدری گسترده و شگرف می باشد که در همان فرازهای ابتداییِ دعا برای خود و دوستانش مخاطب را به مقام قرب خداوند امیدوار می نماید.
همچنین حضرت سجاد (علیه السلام) در خلال این دعا با درود فرستادن بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) از شر دام های شیطان به حصن و امان پروردگار پناه برده و برای دوستان و نزدیکان و شیعیان خود رحمت الهی را خواستار شده اند.
ارج شناسی و قدرشناسی حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) در متن دعا برای خود و دوستانش توحید را به ولایت گره می زند و از مقام فضل خداوند متعال در برابر قطع امید از دیگران طلب صله و احسان دارد.

دعای چهاردهم – درود فرستادن به پیروان پیامبران
درود بر پیروان پیامبران و تصدیق‌کنندگان آنان:
این دعا در کتاب صحیفه سجادیه به عنوان چهارمین دعا و در کتاب صحیفه جامعه چهاردهمین دعا می باشد.
حضرت سیدالساجدین (علیه السلام) درود بر پیروان پیامبران و تصدیق کنندگان آنان را مربوط به تمام زمان ها و سراسر تاریخ بشری می دانند. در ادامه دعا ایشان با بلاغت و فصاحت تمام به بیان ویژگی های یاران و صحابهٔ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) پرداخته و از خداوند متعال درخواست پاداشی درخور مقام آنان را دارد.
همچنین امام سجاد (علیه السلام) درود بر پیروان پیامبران و تصدیق کنندگان آنان را درجه ای از ایمان به غیب دانسته و با اشراف دعا بر رسالت پیامبران مخاطب را به سمت طلب خیرخواهی برای آنان سوق داده اند.
فرازهای دعای درود بر پیروان پیامبران و تصدیق کنندگان آنان مهترین ویژگی یاران حقیقی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) را شتافتن بر ایمان به دعوت وی، هجرت و دوری از خانه و خانواده، ایستادگی در مقابل دشمنان اسلام، طردشدگی و چشیدن محرومیت ها معرفی نموده است.
نکته طلایی دعای درود بر پیروان پیامبران و تصدیق کنندگان آنان آثار و فواید این درود برای اهل ایمان است.

اَللّٰهُمَّ وَأَتْبٰاعُ الرُّسُلِ وَمُصَدِّقُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الاَرْضِ بِالْغَیْبِ عِنْدَ مُعَارَضَةِ الْمُعٰـانِدِینَ لَهُمْ بِالتَّکْذِیبِ، وَالاِشْتِیٰاقِ إلَی الْمُرْسَلِینَ بِحَقٰائِقِ الِایـمٰانِ،

خداوندا، (درود فرست بر) پیروان رسولان و ایمان آورندگان به آنها از اهل زمین در پنهانی هنگام مخالفت معاندان با آنان به تکذیب، و مشتاقان به پیامبـران با حقایق ایمان،